Menntamál - 01.12.1935, Qupperneq 46

188
MENNTAMÁI.
Islenzkir kennarar erlendis.
■■[13 :i Iva&i íl
Frásögn Guðjóns Guðjónssonar, Margrétar Jónsdótt-
ur og Svöfu Þórleifsdóttur.
Námskeið og mót.
Norræna kennaraþingið í Stokkhólmi.
Norrænir kennarar og skólamenn hafa, svo sem kunnugt er,
marga undanfarna áratugi haldið almenn mót eða allsherjarþing
fimmta hvert ár, og á víxl í höfuðborgum Norðurlanda öllum,
nema Reykjavík.
Síðasta þingið, hið fjórtánda í röðinni, var háð í Stokkhólmi
síðastliðið suinar. Var það mjög fjölsótt, ekki færri en 5000 kenn-
arar sóttu það, og voru þeir frá Norðurlöndum öllum, og auk
þess nokkrir frá Eistlandi. Frá íslandi vorum við um 30, og var
það að vísu minnsti gestahópurinn, en fjölmennastur þó hlut-
fallslega.
Sænskir kennarar höfðu liaft hinn mesta viðbúnað og vönd-
uðu mjög móttökur á allan liátt. Voru hæði móttökurnar og öll
stjórn mótsins þeim til hins mesta Sóma.
Mótið stóð í þrjá daga. Voru þar flutt um 60 erindi, og lögðu
Svíar til um helming þeirra allra. Danir fluttu 13, Norðmenn 12,
Finnar 4 og íslendingar 2.
Mörg þessara erinda voru eftirtektarverð og ágæt. Það vakti
athygli mína, þegar eg leit yfir erindaskrána, að ræðumenn-
irnir völdu sér undantekningarlítið þau efni, sem sneru beint
að uppeldisstörfunum og fræðs'lumálunum. Launabarátta var ekki
nefnd á nafn, og engin hagsmuna- eða réttindamál kennaranna
sjálfra. Ástæðan til þessa liggur nærri. Kennarastéttin meðal
frændþjóða vorra nýtur þeirrar viðurkenningar, bæði hjá lög-
gjöfum og landslýð, að um hana gildi hið fornkveðna spakmæli,
likt og aðra þegna þjóðfélagsins: Verður er verkamaðurinn laun-
anna. Þess vegna geta stéttarbræður vorir úti þar einbeitt áhuga
og kröftum að s'kyldustörfunum.
Enginn getur hlustað á nema fá ein af öllum þeim erindum,
sem flutt eru á slíku móti. Enda gerir það ekki lil; allir þátt-
takendur fá seinna ókeypis spjaldafulla bók ineð þessum spak-
legu ræðum. Þeir geta því, með góðri samvizku „skrópað úr tim-
um“. Ef til vill eru líka sýningarnar, sem jafnan eru haldriar
i sambandi við mótin það, seni mest er á að græða. Svo virtist