Menntamál - 01.12.1935, Síða 48

190
menntamAí
vera þræll þjóðfélagsins. — Það er engin furða, þó að frænd-
um vorum á Norðurlöndum verði tíðrætt um þessa hluti. Þeir
eiga návígi við hættuna.
Mótinu lauk 8. ágúst að kvöldi, með almennri samkomu á Skans-
inum, skemmtistað Stokkhólinsbúa. Fulltrúar allra landanna fluttu
kveðjuræður, þjóðsöngvarnir voru leiknir og söngflokkur danskra
kennara söng. Og lilýtt og milt rökkrið seig yfir Lagardrottning-
una, eins og Svíar nefna Stokkhólm gælunafni. Ljóshafið lindr-
aði um hæðir og hólma og speglaðist í Leginum, en úti á Skansi
urðu gamlir og ráðsettir kennarar og kennslukonur ung í annað
sinn. Þar ómuðu í kvöldkyrrðinni glaðir söngvar, þar var dans-
að og hoppað, en lilegið mest, þar var talað á öllum tungum
Norðurlanda, en einhvern veginn skildu allir alla.
Guffjún Gu&jónsson.
Námskeiðið í Vadstena.
Eins og getið var um í siðasta hefti Menntamála, efndi Nor-
rænafélagið til kennaranámskeiðs i sumar. Var námskeið þetta,
eða mót, haldið í Vadstena í Sviþjóð og ætlað móðurmálskenn-
urum á Norðurlöndum. Námskeiðið sóttu um 180 kennarar, víðs-
vegar að. Flestir voru þátttakendur Svíar og sænskumælandi
Finnar. Norðmenn voru milli 10 og 20, Danir nokkru færri, og
við íslendingarnir vorum fjórir. Mótið hófst 25. júlí og stóð til
3. ágúst, eða 10 daga. Var þvi hagað þannig, að þátttakendur
gátu einnig setið kennaraþingið i Stokkhólmi.
Vadstena er gamall og mjög merkur smáhær, er liggur á bökk-
um stöðuvatnsins Vettern, að austanverðu, og er vatnið til hinn-
ar meslu prýði fyrir bæinn. Þar eru ýmsar fornar menjar, með-
al annars gömul kirkja og klaustur, kennt við heilaga Birgittu,
þjóðardýrling Svia o. m. fl. Var Vadstena hið mesta mennta-
selur á Miðöldunum. — Eg kom til Vadstena fyrri hluta dags,
23. júlí, meira en degi áður en mótið átti að hefjast. Hafði eg
ferðast langa leið, svo að segja í einum áfanga, og var því bæði
þreytt og syfjuð. Fór eg þegar á fund Carls Larson, lektors, en
hann hafði haft á hendi undirbúning allan undir komu gestanna,
og stjórnaði siðan mótinu. Tók hann mér mæta vel og fylgdi
mér þangað, sem eg átti að búa. Gestunum var yfirleitt komið
fyrir lil gistingar hjá ýmsmn bæjarbúum, en fáeinir bjuggu i
veitingahúsum. Eg fékk forkunnar góðar viðtökur, og lnisfreyja