Menntamál - 01.12.1935, Side 53

MENNTAMÁL
195
Kveðja til Svíþjððar.
Sagan þín, mefi sverð og hreysti,
sjafnardraum og óð,
glæddi þrá að gista þína
guðum vígðu slóð;
foldu aldna fjölvíss Háva,
— fold með töframátt.
Landið nýrra lista og mennta,
— land í sólarátt.
Eins og brúðir bernskufögur
birtist þú mcr fyrst,
— þínir skógar, akrar, engi,
árdagsgeislnm kysst;
gróðurdísir grundum ófu
gullinn blómafald,
sumargyðjur salinn yfir
settu beiðblátt tjald.
*
Landið fagra lieillar, lirífur,
heiðríkt, milt og' frjótt.
Fólkið glaða blíðbug býður,
búið tign og þrótt.
Harpan dýra bugann seiðir,
lijartans töfrum seld.
Guðamálsins glæsti hljómur
glæðir munar eld.
Heill þér, Svía sjótin ríka!
— Sýndu djarfan þátt!
Vertu ætíð djrrra dáða
drótt í sólarátt.
13*