Menntamál - 01.04.1937, Qupperneq 12

6
MENNTAMÁL
styðst við óhrekjanlegar staðreyndir: I flestum belrunar-
skólum og betrunarstofnunum fyrir vanrækt börn, börn
með glæpalineigðir og alls konar ónáttúru, mjög óstýrilát
og tornæm börn ■— vandræðabörn í einu orði — er líkam-
legi’i hegning örsjaldan beitt og öðrum refsingum jafn-
lítið og unnt er. Uppeldi, sem byggt er á gagnkvæmum
skilningi, hefir komið í staðinn fyrir uppeldi, sem byggt
er á liræðslu og þrælsótta. Ef þessi uppeldisaðferð, sem
grundvölluð er á ást og tiltrú, reynist bezt allra við vand-
ræðabörn, liversvegna og hví lieldur skyldi hún ekki
heppnast vel við venjuleg börn?
Þessi staðreynd, að refsingar eru næstum afnumdar í
ýmsum uppeldisstofnunum fyrir vandræðabörn, styður
ekki jafn mikið og menn myndu ætla þá skoðun, að liægt
sé að afnema refsingar barna með öllu. Iiún sannar aðal-
Jega yfirburði mannanna, sem starfa við þessar stofnanir,
fram yfir venjulega uppalendur. Menn og konur, scm
helga sig uppeldi vandræðaharna, hafa, að minni liyggju,
yfirleitt miklu sterkari köllun til að gefa sig við uppeldi
en venjulegir uppalendur. Af þessu slafar fyrst og fremst
hinn góði árangur. Frásögn kunningja míns, sem er
menntaskólakennari, styrkti mig meðal annars í þessari
skoðun. Hann fór námsferð til Sviss og kynntist þar frk.
Descoeudres, sem gefur sig við uppeldi barnræðabarna.
Hún er og þekktur barna-sálarfræðingur. Kunningi minn
gat ekki nógsamlega dáðst að hinni takmarkalausu fórn-
fýsi hennar og umhyggju fyrir þessum vesalingum, og
hann sagði mér, að liann fyndi, að sér væri ómögulegt að
helga starf sitt vandræða- og glæpabörnum. Samt sem áð-
ur er hann ágætismaður, sem er elskaður og virlur af
nemendum sínum.
Til þess að útrýma refsingum í öllum myndum þarf
fyrst og fremst afburða uppalendur, sem standa langt fyr-
ir ofan meðallag kennara og foreldra eins og þeir eru í
raun og veru. Persónuvald þeirra og mannkostir geta gert