Menntamál - 01.04.1937, Qupperneq 41

menntamál
35
að hann hafði lært að stafsetja orð, sem hann lieyrði,
gal liann enn ekki selt saman ný orð, þó að hann sæi
eða heyrði hvernig þau voru stöfuð, ef hann þekkti
ekki heildarmynd þeirra. Eigi að síður þóttist eg sjá,
að stöfunin lijálpaði Örnólfi við lesturinn, einkum á
þann hátt, að orðin festust betur og fljótar i minni.
Um liitt er eg einnig sannfærður, að stöfunin er hon-
um hinn hezti undirhúningur undir réttritunarnámið.
Örnólfur lærði á fremur stuttum tíma að lesa flest
hin feitletruðu orð í „Dýramyndum“, þannig, að hann
gal liaft þau viðstöðulaust yfir um leið og liann sá þau.
Eins og áður er sagt, leiðbeindum við honum á ýms-
an hátt, eða réltara sagt, lékum við hann, einkum í
þvi skyni að halda áhuganum og athyglinni vakandi.
Þá var honnm sagt ýmislegt um dýrin, æfintýri og
sannar sögnr, til ]jess meðal annars að mynda sem fjöl-
breyttust hugmyndatengsl í samhandi við hin lesnn orð.
Þá var hann einnig sífellt að teilcna, á sinn harnalega
liátt, myndir af dýrunum, og „teiknaði“ þá einnig nafn
dýrsins með þrentletri undir myndina.
Enn var Örnólfur ekki kominn á það stig i lestrin-
um, að viðlit væri að láta hann lesa í hók, þar sem
um samfellt mál var að ræða, Þó gat hann nú lesið
flest orð, sem hann skildi, og jafnt löng sem stutt, en
því aðeins leit hann við þeim, að letrið væri stórt, og
fá orð saman. Auglýsingar og fyrirsagnir dagblaðanna,
titlar bóka og því um líkt, varð nú helzta lesefnið um
skeið. Þar á eftir kom „Gagn og gaman“. Honum var
gefin bókin, og eins og með „Dýramyndir" látinn sjálf-
ráður í fyrstu, livort hann las nokkuð í henni, livar
og livernig. Hann fletti henni, skoðaði myndirnar, liafði
yfir orð og setningar hér og þar. Sumar blaðsíðurnar
urðu lionum strax liugleiknar, öðrum leit hann ekki
við. Enn hafði Örnólfur ekki þrek til að lesa heilar
blaðsíður, en honum lærðist það, þegar hann hafði ált