Menntamál - 01.06.1955, Qupperneq 43

MENNTAMÁL
105
verði bezt náð. Hve mörg skyldu þau börn vera, sem ná
lélegum árangri í lesgreinum sakir lélegrar lestrarkunn-
áttu?
Hér mun ég einkum ræða um þau börn, sem hafa ekki náð
barnaprófi í lestri. Þau koma í deildina full vanmetakennd-
ar, sum óttaslegin og hrædd, önnur sljó og drungaleg. Þessi
börn jafna sig smátt og smátt við að fá í hendur verkefni,
sem þeim eru ekki ofviða. Svo eru líka börn, sem virðast
sæmilega ánægð og lifa í einhverjum draumheimum, þau
útiloka sig svo gersamlega t. d. frá bók, sem þau hafa fyrir
framan sig, að maður sér næstum vegg milli barnsins og
verkefnisins. Getur það oft verið fjarskalega erfitt verk
að fá þessi börn brott úr draumheimum sínum inn í veru-
leikann til að beita sér að námsefninu.
í þeim tilfellum, sem ég hef fengizt við, virðast ástæður
lestrartregðunnar geta verið ýmsar, en hverjar svo sem
þær hafa verið, hefur hjálpin ekki komið nógu fljótt og ef-
laust ekki verið nógu fullkomin. Hlýtur öllum, sem eitt-
hvað umgangast börn á skólaskyldualdri, að vera ljóst, hví-
líkt mótlæti þessi börn hafa mátt þola. Þau hafa yfirleitt
frá 9 ára aldri, þar eð þá þykir skömm að því að vera
ekki nokkurn veginn læs, mátt þola stríðni og aðkast skóla-
félaganna, nudd og aðfinnslur foreldra og kennara. Og er
ekki eðlilegt, að börnin bíði af þessu tjón, verði ýmist þrjózk
og full uppreisnar eða reyni með dagdraumum að skapa
sér viðkunnanlegra umhverfi. Mörgum börnum fer að vísu
vel fram í lestri eftir 9 ára aldur, og ef komið væri á fót
hér lestrarbekkjum, sem væru látnir byrja við 9 ára aldur,
þá myndu þau börn sennilega vera meðal þeirra, sem
þyrftu aðeins að dvelja þar stuttan tíma, en samkvæmt
reynslu Dana í þessum efnum dvelja börn í lestrarbekkj-
um frá nokkrum mánuðum upp í 2 til 3 ár. Tel ég brýna
nauðsyn bera til að fljótt verði hafizt handa um að prófa
sálfræðilega þau börn, sem taka ekki eðlilegum framför-
um í lestri og athuga af hverju lestrartregðan stafar og