Menntamál - 01.12.1955, Blaðsíða 19

MBNNTAMÁL
201
verður markmiðið að vera öllum auðskilið, ef atkvæðin
eiga að birta rétta mynd af óskum nemendanna.
Ekki er heldur minna vert að vita um andúð en samúð
í bekknum. Það getur gerzt, að óvinir verði settir saman
í vinnuflokk. Sumir beita því neikvæðum spuringum.
Þá er spurt, hvern barnið kýs ekki að félaga o. s. frv.
Aðrir vara við slíkum spuringum og telja, að þær geti
aukið á misklíð, sem fyrir er. Vel má þetta vera rétt, og
önnur ráð eru líka til en svona próf til þess að kynnast
andúð innan bekkjarins."
Af framanskráðu er ljóst, að Sterner gerir ráð fyrir
því, að tengslapróf komi að mestu og beztu gagni við að
velja nemendur saman í vinnuflokka. Hitt mun þó jafn-
víst, að kennara er full þörf að vita um félagslega stöðu
nemenda í bekk, enda þótt þeir vinni alls ekki saman í
flokki. Barn, sem á engan félaga í bekknum og flestir
bekkjarfélagarnir kjósa að vera lausir við, er tvímælalaust
illa sett, og staða vinsæla barnsins getur líka verið ýmsum
erfiðleikum háð. Tengslapróf mun jafnan gera þessa stað-
reynd ljósari og auðvelda kennara að bæta úr félagsleg-
um vandkvæðum innan bekkjarins. En ekki verður brýnt
um of fyrir kennurum að beita tengslaprófi með háttvísi. Á
það er einnig skylt að minna, að tengslaprófið segir að-
eins til um stundarástand.
Hér fer á eftir greinargerð Sigurðar Jóelssonar.
Ég fékk starfandi kennara hér í Reykjavík til þess að
framkvæma prófin í bekkjum sínum og voru þau gerð á
aldrinum 8—12 ára. Vann ég síðan úr þessum prófum
með aðstoð kennaranna, sem framkvæmdu þau. Um fram-
kvæmdina studdist ég aðallega við ritið „Klassens sociale
liv“ eftir H. C. Rasmussen og Gunnar Andersen.
Framkvæmdin var á þessa leið: Fyrst lét kennarinn
börnin fá óskrifaða miða og sagði þeim um leið, að þetta
væri algerlega leynilegt og þau ættu ekki að setja nafn
sitt á miðann. Síðan sagði hann börnunum að setja fyrst