Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Blaðsíða 19

19
Það er guðs orð, sem boðar það og býður, er
vera á innihald trúarvissu vorrar: fyiirgefning synd-
anna, iif og sáluhjálp. Þess vegna hljóta menn
einnig að byrja á því, að gefa sig að guðs orði.
Hin fyrsta trúarvissa,. eða réttara að segja:
trúarvissan á fyrsta stigi sínu, verður aldrei vissa
studd við porsónulega frelsisreynd, heldur vissa, er
styðst við frelsisboð orðsins.
En hvað getur þá fullvissað mig um sannleik
þessa tilboðs? eða nákvæmara orðað : hvernig verð eg
viss um það, að „orðið“ yfir höfuð sé guðs orð og
þess vegna satt og áreiðanlegt; — og hvernig v@rð
eg viss um, að frelsisboð þau, sem orðið geymir,
nái til min? Þvi að eðlilega getur eigi verið um að
ræða neina vissu i trausti til orðsins, nema því að
eins að eg sé orðinn viss um þetta hvorttveggja:
bæði um guðlegt vald orðsins og um persónulega
hluttöku í náðarfyrirheitum þess. Venjulega er þetta
tvennt ekki Ijóslega greint hvað frá öðru. Sumum
mönnum veitir það erfiðast að sannfærast um guð-
dómleik orðsins; — sé sú sannfæring fengin, kemur
hitt nálega af sjálfu sér, vissan um persónulegan
þátt í sáluhjálp þeirri, sem oiðið býður. Öðrum
mönnum fellur það erfiðast að sannfærast um por-
sónulega hlutdeild í sáluhjálpinni, en aptur á móti
hefur vissan um guðdómleik orðsins náð haldi á
sálunni, nálega án þess þeir sjálfir viti, hvernig það
hefur atvikazt. Hál þetta hefur samt setn áður