Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Qupperneq 35

B5
þin orS, því vér höfum sjálflr heyrt., og vitum, að
þessi er sannarlega heimsins frelsari, Kristur"
(Jóh. 4, 42). Eða, eins og Lúther hefur komizt að
01'5i: „þegar eg þekki og játa Jesúm Krist sem
guð minn og drottin, þá hef eg það eigi eingöngu
úr ritningunni, he)dur einnig af mikilli og margvís-
legri reynslu. því að nafnið Jesús hefur opt hjálp-
að mér, þegar engin önnur sköpuð vera hefur get-
að hjálpað mór; svo að eg hef nú hvorttveggja, bæði
ritninguna og reynsluna, fyrir mér. Guð hefur gef-
ið mér hvorttveggja ríkulega; en það hefur kostað
mig liarðla mikið . . .“
Þessi reynsluvissa er sá „forsmekkur komandi
dýrðar*, sem ritningin talar um, og það sem hún
kallar „gjörvallan ríkdóm fullkomins skilnings"
(Kol. 2, 2); — í mótsetningu við þá vissu, sem er
að eins föst sannfæring um það, sem ekki sézt.
Hérmeð ■er ]>ó engan veginn sagt, að „reynslu-
visscin“ gjöri óþarfa vissuna af orðinu einu. það gjör-
ir hún ekki. — í fyrsta lagi er „vissan af orðinu“
aflt, af undirstaðan undir allri reynslu um sannieik
orðsins. Dag eptir dag ítrekast það í samlífi trú-
aðs manns við drottin, að einungis með því að trúa
orðinu statt og stöðugt, sakir sannleika orðsins sjálfs,
lifir hann orbið að nýju, — hvort sem um er að
ræða hið mikla altæka orð, að himnaríki heyri til
hinum fátæku i andanum, — eða sérstök fyrirheiti
um hjálp i breytilegum kjörum lífsins. Yissan af
orðinu er sífellt sá jarðvegur, sem reynsluvissan