Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1930, Qupperneq 31

IÐUNN
Hallgrímur Pélursson járnsmiður.
237
— Ég fer ekki heim á vegum Þorláks biskups, svar-
aði Hallgrímur. Ég á honum ekkert gott upp að inna.
— Nú, hvað hefur borið í milli?
Hallgrímur sagði alt af létta:
— Gamli biskupinn sálugi, herra Guðbrandur, hafði
lofað föður mínum að taka mig í skóla, og það enti
hann, vel og dyggilega; ég kom í skólann ellifu ára
gamall og gekk vel námið. Ég hafði snemma gaman af
að búa til vísur, og því miður hafði ég mest gaman að
búa til vísur um þá, sem mér líkaði illa við. Það var nú
samt ekki annað en meinlaus og barnalegur kveðskapur,
og alt hefði farið vel, ef öðrum hefði ekki þótt fult eins
gaman að þessum kveðlingum og sjálfum mér. Svo gerði
ég mína fyrstu meinlegu vísu um mann þar á staðnum,
og því fór ver, að hún þótti bezt. Þetta ýtti undir mig,
og seint á næsta vetri hafði ég búið til vísur um helm-
inginn af staðarfólkinu. Ein þeirra var um officialis stað-
arins, síra Arngrím jónsson. Hann gegndi þá öllum
biskupsverkum á Hólum og beið þess eins, að herra
Quðbrandur frændi minn gæfi upp öndina — þér megið
reiða yður á, að hann taldi sér vísan biskupssessinn.
Þessi vísa kom fyrir síra Arngrím, og hann heimtaði af
skólameistaranum, Þorláki Skúlasyni, að mér yrði vísað
frá skólanum. Síra Þorlákur setti mér tvo kosti: að út-
sfanda disciplinam scholasticam1) með vandarhöggi af
docentibus og discentibus2), eða annars kostar vísast burt
úr skólanum. Ég kaus hið síðara. Það var komið fram
Undir vor, og skólinn var að hætta; biskupinn sálugi lá
niáttlaus og mállaus í sænginni, en ég gerði mér vonir
uni að honum mundi batna svo, að ég næði tali hans
uni sumarið, og alt mundi lagast. En dag frá degi hrak-
!) Skólarefsing. 2) Kennurum og nemendum.