Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1930, Qupperneq 59

IÐUNN
Frá Hallvarði Hersi.
265
Nafn mitt er Hallvarður Hersir, segir Norðmaðurinn
án þess að hreyfa legg eða lið. Ef þú vilt vera gestur
minn, þá komdu með mér!
Og hann snýr sér á hæli, og eg elti hann. Davíð eltir
líka ásamt þeim Brofsjó og tík hans, sem undir eins
bregður á álíka teprulegt trítl og tíkum er lagið.
En Hallvarður Hersir vindur sér reiðilega að þeim
og segir:
Hví í fjandanum gátuð þið ekki ekið »med den
elendige Trikken?*
Eftir nokkurar vífilengjur og vafninga lendum við
Hallvarður Hersir við eitt af borðunum inni á Royal.
Hallvarður pantar það, sem honum sýnist, og heimtar
auk þess ritföng. Mér flýgur í hug, að nú ætli hann að
fara að yrkja. En Hallvarður rispar að eins fáeinar línur
á pappírsörk, sem hann lætur innan í umslag, sleikir
límfáðan jaðarinn með blautri tungunni, skrifar í snatri
utan á það, kallar síðan á þjóninn:
Sendið bréfið tafarlaust! — — — Skiljið þér það?
Jú, herra minn.
Höfuðið á Hallvarði Hersi með hinum reglubundnu and-
litsdráttum ber þó nokkurn keim af mikilleik Seifshöfuðs.
Nú rennur upp fyrir mér, að fornskáldin gátu talað
um hjálmaklett. Eg get ekki haft augun af þessum
furðulega manni. í fyrsta sinn á ævinni sit eg and-
spænis manni, sem ekki fer í felur með það, sern hon-
um býr í brjósti, framkvæmir tafarlaust það, sem honum
dettur í hug, barnslega og í fullri heimild. Að vísu er
Hallvarður Hersir fullur, það er að segja, hann hefir
drukkið mikið, en framkoma hans stafar ekki eingöngu
af ölæði, miklu fremur er það eðli hans, sem leikur
lausum hala — og hlýtur að verka eins og þrumur og
eldingar í prýðilega malbikaðri Allégötu. En — eðli,