Kirkjuritið - 01.09.1949, Side 21

SÁLSÝKISFRÆÐILEG MENNTUN 179
beim eru sýnd þau í afskræmdri mynd eða mikið stækk-
aðri.
Á eftir, þegar út í prestsstarfið er komið, efast ég ekki
um, að margur myndi kannast við ýmislegt og skilja
margt betur en ella.
Frá sjónarmiði sjúkrahússlæknisins sé ég auk þess
Þann kost á sálsýkisfræðilegri þekkingu presta og því,
að þeir hafa raunverulega starfað á geðveikraspítala, að
sumir prestar myndu ef til vill síðarmeir vilja taka þar
til hæfa sjúklinga í svonefnda „fjölskylduhjúkrun“ — þ.
e- til dvalar á heimilum sínum, fyrir það gjald, sem með
Þeim væri greitt. Margur prestur myndi þannig geta
fen§ið dyggan vinnumann eða vinnukoun.
Loks sé ég einnig í anda möguleika til þess að ná þann-
i mjög góða heilbrigðisstarfsmenn, og á ég þar einkum
Vlð uppgjafapresta, en einnig starfandi presta: Að fá þá
fyrir ármenn fyrir einstaka sjúklinga, en ármenn nefnum
Vlð það, sem á ensku er nefnt „social workers,“ menn,
®em starfa í sambandi við sjúkrahúsin, en hafa aðallega
Pað verksvið, að rannsaka umhverfi það, sem sjúklingar
°ma úr og fara í, er þeir fara úr sjúkrahúsunum, leið-
eina þeim og styðja með ráðum og dáð.
Sem sagt, þó ég sjái, að það getur að ýmsu leyti
verið gott fyrir prestana, að fá nokkura sálsýkisfræðilega
^Uenntun, þá sé ég líka einnig hag í því, fyrir hönd spítal-
ans og skjólstæðinga hans. En að starfa fyrir þá, tel ég
nið göfugasta hlutverk, sem enginn góður maður geti
skorazt undan.
Helgi Tómasson.