Kirkjuritið - 01.09.1949, Síða 79

FERÐ UM NORÐUR-MÚLAPRÓFASTSDÆMI 237
kristin trú. Erindi mín voru þrjú alls. Eitt var um almennar
mótbárur gegn Ritningunni og kristinni trú, annað saman-
burður á siðgæði og siðgæðisgrundvelli vantrúar og kristni
og hið þriðja samanburður á efnishyggju og kristinni trú
og afstaða þeirra til mannhelgi, manngöfgi og mannréttinda.
Þá eru það loks áhrifin, sem ég varð fyrir sjálfur og fáeinar
hugleiðingar í sambandi við þau.
Ég ætla mér ekki að dæma um trúarlíf fólksins í þessum
landshluta, enda væri það rangt. En hitt hef ég ástæðu til
að halda, að kirkjulífið sé þar sumsstaðar á leiðinni að fara
í kaldakol. Það er t. d. ekki að undra, þótt svo fari í Hofteigs-
prestakalli, sem hefir verið og er prestslaust og sem nágranna-
prestur, sem sjálfur hefir víðlent prestakall, á að þjóna auk-
reitis. Ferðamanninum verður líka á að furða sig á því, að
Sleðbrjótssókn skuli ekki vera bætt við prestakallið, þar sem
hún liggur vel við og hefði þá hvor presturinn 3 kirkjur.
Virðist þá og aukin von til þess, að þangað fengist prestur.
Fólk, sem ekki fær messu nema 2—3var á ári, venst af
kirkjugöngum og týnir enda niður kirkjusiðum og gleymir
þýðingu þeirra, en bömin og unglingamir læra aldrei að
sækja kirkju. í þessu sambandi kemur mér í hug, hve lítinn
skilning margir virðast hafa á hinni kirkjulegu athöfn. Ég
vil taka það skýrt fram, til þess að varna misskilningi, að ég
á alls ekki sérstaklega við það fólk, sem sótti samkomur okkar.
Margir hafa þann ósið, að ganga inn í. kirkjuna, taka sér
sæti og gjöra hávaða á meðan stendur á bænagjörð eða prest-
urinn framkvæmir hin veigamestu og hátíðlegustu atriði guðs-
þjónustunnar fyrir altarinu. Það virðist þörf á, að fólki sé
beinlínis kennt, hvemig og hvers vegna það á að haga sér
1 kirkju, og að minnsta kosti ætti hver prestur að kenna og
utskýra það fyrir fermingarbörnunum. Vonandi gjöra þeir
það.
Nú em erfiðleikatímar fyrir kirkju og kristni. Hér á landi
er nú að mestu niður fallið það hið mikla og áhrifaríka leik-
uiannsstarf, sem áður var rækt, og á ég þar við heimilisguð-
rækni og guðsþjónustur. Þær innrættu æskulýðnum vora
kristnu lífsskoðun og helgi guðsþjónustunnar. Það verður
eitthvað að koma í staðinn, því að ekki geta prestamir einir
borið allan þungann af því starfi.