Kirkjuritið - 01.10.1972, Qupperneq 27

Dr- SIGURBJÖRN EINARSSON, biskup:
Að upphafi prestastefnu 1972
^rceður mínir!
^erið velkomnir allir. Guð gefi oss
Qleði og uppörvun af samveru kom-
Qnði daga og aukinn styrk til góðrar
^arngöngu í fylkingu þess Drottins,
Sern hefur kallað oss og vér viljum
^Vlgja og þjóna.
Hér eru ógœtir gestir erlendir ó
^eðal vor. íslenzka kirkjan er aðili
Samstarfsstofnun norrœnna kirkna
'Nordiska Ekumeníska Institutet). Að-
setur þeirrar stofnunar hefur fró upp-
Qfi verið í Sigtúnum i Svíþjóð. Hún
erUr ó nœstliðnum misserum verið
Sndurskipulögð og aðildin að henni
^erið fœrg Áður voru það aðeins
inar lúthersku þjóðkirkjur, sem að
^enni stóðu. Nú hefur öðrum þeim
e'ldum eða greinum kristninnar, sem
stQrfa rtieð skipulegum hœtti ó Norð-
Urjondum, einnig verið boðin þótt-
a- Hér eru því fulltrúar þeirra ó-
SQryit fulltrúum hinna lúthersku syst-
U, 'rl<;na vorra. Vér bjóðum þessa
9°ðu gesti velkomna.
^ ^egar Ijóst var orðið, að gömul
u9rnynd um stjórnarfund norrœnu,
Urnenisku stofnunarinnar hér ó
landi yrði veruleiki ó þessu óri, vildi
ég stilla svo til, að só fundur gœti
orðið samtímis prestastefnunni, svo
að gestirnir gœtu komizt í persónu-
lega snertingu við íslenzka presta og
vér mcettum njóta nokkurrar upp-
byggingar af komu þeirra.
Áðan las ég sem kveðju mína til
yðar og sem undirstöðu bœnarorða
minna upphafið ó fyrra bréfi Póls
til Korintumanna (1, 3—9).
Ég kom í vor til Korintu hinnar
fornu. Þar eru nú rústir einar. Stein.
arnir vitna um veröld, sem var, um
horfna vegsemd, sem hefur ó sinni
tíð risið hótt yfir jafnlendið ó ferli
mannkyns. Enn mó líta þar hand-
bragð ó steinum og í leir, sem ekkert
fólk ó jörð gerði listilegra.
En einu orðin með lífi, sem tengd
eru þessari borg, eru þau, sem geym-
ast í tveimur bréfum fró manni, sem
kom við í Korintu ó mikilli og œvin-
týralegri hraðferð. Og þegar stigið
er ó slitnar hellur strœta og torgs
217