Kirkjuritið - 01.10.1972, Side 64

og erlendis
Fóstureyðingar
Biskupinn í Wakefield á Englandi,
dr. Eric Treacy, hefir ráðisf harka-
lega á hinar lögleyfðu fóstureyðingar
þar í landi. í júlíblaði biskupsdœm-
isins, „Wakefield Diocesian News",
ritar biskupinn og segir, að vaxandi
óánœgju gœti í Englandi vegna fóst-
ureyðinganna. Gildar ástœður eru
fyrir því, því að líta megi á lögin
um fóstureyðingar sem „glœpalög".
Þjóðfélagið leyfir klámáróður að
öðrum þrœði og að hinum leyfir það
fóstureyðingar, sem er líflát algjör-
lega varnarlausra einstaklinga.
„Hvílík ósamkvœmni kemur ekki
í Ijós í þjóðfélaginu," segir biskup-
inn, „þegar lögleyft er að drepa
börn allt að 28 vikna gömul eftir
getnað, en á hinn bóginn er það
nefnt morð, ef barnið er 36 vikna
eftir getnað? Þjóðfélag, sem fordœm-
ir aðskilnað, „aparfheid" í Suður-Af-
ríku, lœtur „apartheid" viðgangast,
sem verður til þess, að 100.000
börnum er slátrað á ári, svo sem
ekkert sé, rifin úr móðurlífi og sett
í brennsluofn (incinerator)."
Biskupinn viðurkennir, að veröld-
inni stafi hœtta af offjölgun, en spyr,
hver geti fallizt á morð, sem lausn
á vandanum. Ef svo sé, þá sé stutt
í það, að ríkið geti fengið vald til
þess að fyrirkoma öllum, sem van-
gefnir eru, þeim, sem þjást af ó-
254
lœknandi sjúkdómum, og hinum elli-
hrumu.
„Ég trúi því, að fóstureyðing se
illvirki, og þjóðfélagið IítiIsvirði sjálft
sig með því að viðurkenna fóstur-
eyðingar og leyfa þœr með lögcim-
Þetta er illvirki, vegna þess að þetW
er morð — morð á varnarlausum,
og það er vísvitandi brot á boðorð-
um Guðs. Sé hins vegar sagt,
tilgangur laganna sé að útrýma fóst'
ureyðingum, sem hafi farið fram með
leynd og í afkimum, er þá ekki jafn
rökrœnt að spyrja, hvort siðferðilegt
afbrot verði minna afbrot við þa®
að lögleiða það?"
ASskilnaður ríkis og kirkju í Svíþi°®
um áramótin 1982 og 1983
Alva Myrdal, ráðherra, er formdðer
nefndar, sem sett var á laggirnar
í Svíþjóð árið 1968, til að athuga
og undirbúa aðskilnað ríkis
kirkju. Hún segir, að þennan aðskiIn
að skuli ekki skoða sem algeran
skilnað, því að mörg tengsl manj
haldast og aðskilnaðurinn verði
áföngum. Kirkjan muni þó að lokum
búa við sömu aðstœður og önnur
trúfélög. Höfuðrök nefndarinnar fyrir
þessu eru þau, að trúarbragðafre^'
sé almennt viðurkennt í Svíþjóð. ,
þessu leiðir það, að hin ýmsu tru
félög muni njóta jafnréttis og sömu
leiðis sé þá meira tillit tekið til þeirra'
4