Kirkjuritið - 01.10.1972, Síða 84

ur Guð ekki sœtt sig við, því að
hann hefur heitið hylli sinni ókeypis
og vill, að byrjað sé ó henni og
með trausti og allt sé fullnað í henni,
hvað, sem það er kallað.
12. Hygg nú að sjálfur, hver mun-
ur er á að uppfylla fyrsta boðorðið
með ytri verkum og að uppfylla það
með innra trausti. Því að þetta gjörir
rétt, lifandi guðsbörn, en hitt aðeins
verri hjáguðadýrkun og skaðlegustu
hrœsnara, sem eru á jörðu. Þeir leiða
óteljandi menn afvega með yfirskini
hátternis síns og skilja þá þó eftir
án trúar, svo að þeir aumstaddir og
villuráfandi verða fastir í ytra þvaðri
og hégóma. Um þá segir Kristur í
Matt. 24: ,,Ef einhver segir við yður:
Sjá, hér er Kristur eða þar, þá trúið
því ekki." Sömuleiðis í Jóh. 4: ,,Ég
segi þér, að sú stund kemur, að
þér munuð hvorki tilbiðja föðurinn á
þessu fjalli né í Jerúsalem, því að
faðirinn leitar andlegra tilbiðjenda."
Þessi og svipuð ummœli hafa fengið
mig og œttu að fá hvern mann til
að hafna öllu sássinu: páfabréfum,
innsiglum, fánum og afláti, sem höfð
eru til að fá veslings fólkið til kirkju-
bygginga, gjafa, styrkja og bœna-
gjörða án þess að minnst sé á trú,
og henni jafnvel útrýmt. Því að úr
þvi að hún gjörir engan mun á verk-
um, fœr ekki eitthvert verk staðizt
við hlið hennar öðrum framar, með
svo miklum blœstri og hamagangi.
Því að hún vill ein vera guðsþjón-
usta og ekki leyfa neinu öðru verki
að bera þetta nafn og þessa sœmd
nema að því leyti, sem hún veitir
hlutdeild í því, sem hún gjörir, ef
verkið er gjört i trú og af henni. Þessi
ósiður kemur fram sem fyrirmyndun
í Gamla testamentinu, þegar Gyðing-
ar yfirgáfu musterið og fórnuðu a
öðrum stöðum í hinum grœnu lund-
um og á fjöllunum. Eins fara þesS'r
að. Öll verk fýsir þá að vinna, eí1
þetta meginverk trúarinnar hirða þe'r
aldrei um.
13. Hvar eru nú þeir, sem spyria;
hvaða verk séu góð, hvað þeir eiQ'
að gjöra, hvernig þeir eigi að ver°
guðhrœddir? Já, hvar eru einnig þe'r'
jP
sem segja, að vér kennum eng
verk eða eigum að gjöra neitt, þe9ar
vér prédikum trúna? Gefur þetta
eina boðorð ekki meira viðfangse^1
en nokkur kemst yfir? Vœri e'an
maður þúsund eða allir menn e t
allar skepnur, vœri nógu miK|C>
hann lagt með þessu og meir
nóg, því að honum er boðið a
lifa og framganga í trú og traU _
til Guðs, beina þessari trú ekki a
neinum öðrum og hafa þannig
eins einn Guð, hinn rétta, og er,9
annan. f
Mannlegt líf getur aldrei nok ^
augnablik verið án þess að aðha
eitthvað eða láta ógjört, þola e f
flýja eitthvað, — þvt að lífið dvl^
aldrei, eins og vér sjáum. Þess ve9 ,|
skal hver sá hefjast handa, sem ^
verða guðhrœddur og auðugur ,
góðum verkum, að iðka þessa
alla œvi og ávallt. Hann lcerl ^
gjöra sífellt allt í þessu trausti
láta ógjört. Hann mun þá finna, ^
mikið hann hefur að 9Í°ra',nnj,
allt er algjörlega innifalið í tr
og hann getur aldrei lagt ^en
í skaut, þótt jafnvel iðjuleysið ve^.
að eiga sér stað í iðkun og
274