Jörð - 01.05.1945, Page 58

Jörð - 01.05.1945, Page 58
56 JÖRÐ áttu, þar sem jaí'nan var við ofurefli að etja og í raun og veru einskis var svifist: Bændur urðu stöðugt að vera á verði gagn- vart ýmsum dulbúnum eða opinskáum tilraunum til að eyði- leggja atvinnurekstur þeirra, svo að hægt væri að flæma þá frá jörðunum og korna þeim í þýzkar hendur. Dæmi voru þess, að foreldrar væru svift réttinum til að ala upp börn sín af tylli- ástæðum einurn, til þess að börnunum yrði komið í þýzkar uppeldisstofnanir. Skólarnir voru reknir með því augnamiði að slíta liina uppvaxandi kynslóð úr tengslum við sögu og tungu feðranna — ríkiskirkjan tók í sama streng. Samkomu- frélsi og félagsfrelsi var eins takmarkað og unnt var á friðar- tímum, og yfirvöldin voru stöðugt á verði til þess að finna átyllu til að takmarka þetta frelsi ennþá meira, eða kæfa það með öllu. Lögreglan njósnaði svo að segja um hvern mann og hvert danskt heimili, og eitt aðalstarf hennar virtist vera að fá átyllu til að kæra menn í því skyni að fá þá dæmda í sektir, varðhöld, eða helzt af öllu — ef hægt var — að flæma þá úr landi. En Suðurjótar fundu ráð til að mæta þessu öllu — og þeir mættu því jafnaðarlega á þann hátt, að þeir báru hærra hlut og komu sterkari út úr hverri viðureign. Samtökum. jreirra og samhéldni hefur líka verið viðbrugðið, og forustumenn áttu þeir, sem alltaf voru reiðubúnir lil að leggja allt í sölurnar fyrir málstaðinn. Ég held, að einmitt glettnin og kímnin hafi verið eitt ör- uggasta vopn Suðurjóta í hinni löngu og þrautseigu baráttu — næst brennandi sannfæringu um rétt sinn. Þeir voru sannar- lega þykkjuþungir bardagamenn og ógleymnir. Þeir gátu látið allt — jafnvel lífið — til þess að tunga og menning feðranna yrði ekki útlæg af hinum fornu slóðum, til þess að börn þeirra gætu haldið áfram að eiga og erja þá jörð, sem hafði verið for- feðranna frá örófi alda. En gleði sína létu þeir aldrei. Hver við annan og í áheyrn ókunnugra gátu þeir jafnan gert að gamni sínu um hættur, ofsóknir og andstreymi. Ég held, að inér sé óhætt að fullyrða, að ég hafi ekki kynnzt glaðværari sonum og dætrum hinnar glaðværu dönsku þjóðar annars staðar en í Suðurjótlandi.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Jörð

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Jörð
https://timarit.is/publication/467

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.