Prestafélagsritið - 01.01.1919, Side 106

Prestafélagsritið - 01.01.1919, Side 106
102 Gísli Skúlason: staklega minningunni um dauða hans. Allir vita, hvað mönnum þykir vænt um minjagripi, sem þeir eiga, þ. e. a. s. gripi, sem minna þá á látinn eða fjarverandi ástvin. En minjagripur um einhvern getur einhver hlutur ekki verið fyrir það eitt að hafa verið í eigu þess, sem maður minnist, heldur fyrir hitt, að hafa verið svo stöðugt not- aður af honum, að hann sérstaklega veki endurminning- una, ellegar þá hinsvegar hefir haft mikla þýðingu við eitt- hvert sérstakt stórt tækifæri í lífi þessa vinar manns. Og vel getur það verið, að hluturinn veki betur minninguna, ef maður sér hann fremur sjaldan, heldur en ef maður hefir hann sífelt undir höndum. Þeir sem slíka gripi eiga, meta þá ekki til verðs og láta þá ekki fala fyrir verð, þeir eru í smáum stíl helgir dómar, sem menn leggja rækt við og þykir vænt um, af því þeir viðhalda þeirri minningu, sem er þeim Ijúf og kær. Og séð frá þessu sjónarmiði virðist mér blasa við langeinfaldasti skilningurinn á eðli lieilagr- ar kvöldmáltíðar; hún er athöfn, sem endurtekur aftur og aftur eina þá stærstu og helgustu stund í lífi Jesú, og ger- ir því minninguna um hann ljósa og lifandi. Vegna þess, að kvöldmáltíðin er minningarathöfn, þá er hún líka sam- félagsathöfn; vér minnumst að vísu dauða Jesú, en vér leit- vim ekki liins lifandi meðal hinna dauðu; að endurtaka þá athöfn, sem hann framkvæmdi með dauðann fyrir aug- um, styrkir samfélagið við hann og löngunina til að líkj- ast honum. Kvöldmáltíðin verður samfélagsmáltíð, af því hún er minningarmáltíð, og það samfélagsmáltíð í tvöföld- um skilningi, bæði við hinn lifandi frelsara og þá menn, sem mætast í að játa trú á nafn hans. Jafnvel það sem trúaðir menn altaf setja hæst, þetta sem þeir gömlu köll- uðu »unio mystica«, það liggur fyllilega í kvöldmáltíðinni, þótt hún eingöngu sé skoðuð sem minningarathöfn. Það er skylt að geta þess, að helgisiðabókin nýja virðist að fullu og öllu hafa gengið að þessum skilningi. Mér þykir líka sennilegast, að langmestur hluti þeirra manna, sem ganga til altaris, geri sér ekki frekari grein fyrir kvöld-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162

x

Prestafélagsritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Prestafélagsritið
https://timarit.is/publication/489

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.