Prestafélagsritið - 01.01.1923, Síða 38

Prestafélagsritið.
Kristin karlmannslund.
33
djúpt og þráðbeint. Plógmaðurinn verður altaf að hafa augun á
þessu tvennu. Þetta notar hann svo í líkinguna um að »enginn,
sem leggur hönd sína á plóginn og lítur aftur, er hæfur til
guðsríkis« (Lúk. 9, 62.).
Kristur gleymir engri hlið mannlífsins, gleði þess, sorg eða
neyð. En oftast talar hann í líkingum sínum um hið iðjusama
starfslíf.
Og þetta, að Kristur hefir lýst hinu guðlega með því að
draga líkingar frá vinnunni, er það ekki bending um, að kirkjan
á vorum tímum eigi þarna óyrkt svæði á akri sínum, þar sem
starfslífið er næstum því komið í andstöðu við kirkjuna og hið
guðlega? — Þarf ekki kirkjan að kenna mönnunum þetta
áfram, að finna Guð í vinnunni, en ekki aðeins peningana í
vinnunni? Veit sú þjóð hvað vinnan er, sem skoðar hana að-
eins sem verzlunarvöru ?
í apokrýfiskri viðbót við textann í Lúk. 6, 4., þar sem sagt
er frá för Jesú um sáðlöndin, er sagt frá því, að Jesús hittir
þar mann á akrinum við vinnu sína og segir við hann: »Ef
þú veizt það maður í sannleika, hvað þú ert að gera, þá ertu
blessaður. En ef þú veizt það ekki þá ertu bölvaður og brot-
legur við lögmálið«. Þetta þarf kirkjan að segja starfs- og
athafnamönnum oftar: Ef þú veizt að vinna þín er guðsþjón-
usta og hagar henni samkvæmt því, þá nýturðu blessunar
Drottins. En ef þú veizt það ekki, þá verðurðu api af aurum,
þá verða ávextirnir þér bölvan, af því að þú hefir brotið eitt
hið æðsta lögmál sjálfs Guðs! Og þróttur og orka athafnalífs-
ins mundi ekki dofna við það. Það mundi einmitt eflast af
krafti Guðs, því að þá mundi orkustreymið, sem vér finnum
svo glögglega koma að ofan til vor í sorginni og þegar oss
hggur mest á, einnig streyma til vor við hin daglegu athafna-
störf. Kraftur Guðs streymir altaf niður til vor mannanna í
sama mæli sem vér biðjum og finnum þörf hans. Og þörfin
er nú með þjóð vorri öll þar, sem Guð er!
Þá er það og sannfæring mín, að karlmenn snúi fremur
baki að kirkjunni en konur, vegna þess hve fá verkefm kirkjan
felur karlmönnum, nema prestunum einum. Urvalsmennirnir
3