Prestafélagsritið - 01.01.1923, Page 44
T’restaféiagsritið.
Skilað kveðju.
39
Meðan hann var í latínuskólanum hafði vaknað þar trúar-
hreyfing. Margir piltarnir í efri bekkjunum urðu gagnteknir af
trúarhita, innilegum og alvörumiklum guðsótta. Einn þeirra
var Kristófer. Hjá mörgum hinum kólnaði aftur trúin vonum
bráðara, en hjá honum aldrei. Trúvakning þessi var runnin af
hreyfingu þeirri hinni miklu, er Hans frá Haugi vakti í Nor-
vegi þá áður um aldamótin og enn á djúpar rætur og mjög
mikið fylgi um allan Norveg. Er trú þeirra manna sterk
og djúp, ströng og siðavönd, og telur það margt syndsamlegt,
er aðrir flestir telja meinlaust og ósaknæmt. Hættir þeim við
að rígbinda svo hugann við sáluhjálparefnin, að þeir líta tor-
trygnisaugum og með lítilli virðingu á veraldleg efni og almenn
þjóðfélagsmál. Kristófer hafði þegar áður drukkið inn, líklega
með móðurmjólkinni, ást á ættjörð sinni, þjóð og þjóðerni.
Nú kom trúin og heimtaði hjarta hans Guði til handa, alt og
óskift. Hann átti í mikilli baráttu um þetta með sjálfum sér,
þótt ungur væri. Einlægt kom aftur og aftur upp í huganum
ættjörðin, norska þjóðin með sögu og tungu. Hann þreytti við
Guð í bæninni og að lyktum komst hann að þeirri fullu sann-
færingu, að það væri svo fjarri því, að kristna trúin heimtaði
af honum að sleppa hugsuninni um ættjörð, þjóðerni og mann-
félagsmál, að hún væri þvert á móti komin til þess að leggja
blessun sína og helgi yfir það alt saman. Þannig voru þegar
í skóla, löngu fyrir innan tvítugt, vaktar hjá honum þær hug-
sjónir, er hann vann síðan að og barðist fyrir alt til æfiloka.
Þegar hann kom til háskólans, var þar stúdentafélag, en
ekki voru nærri allir stúdentarnir í því; guðfræðingarnir vildu
flestir ekkert sinna því. Kristófer gekk í félagið þegar og tók
þátt í því með Iífi og sál, þó að hann stundaði guðfræði. Þá
fór um öll Norðurlönd hræring sú, er kölluð hefir verið
Skandinavismus, og miðaði til þess, að binda fóstbræðralag
nieð norrænu þjóðunum öllum þremur, Norðmönnum, Svíum
og Dönum. Enginn taldi þá íslendinga enn fjórðu þjóðina.
Stúdentar allra þjóðanna voru logandi hrifnir af þessari fögru
hugsjón. Þeir áttu samfundi með sér í höfuðborgunum til
-skiftis. Þar voru ræður haldnar og skálar druknar, handsöl