Prestafélagsritið - 01.01.1923, Qupperneq 132

Prestafélagsritiö.
Kristniboð í Kína.
127
fjarðarströnd. Hún er fyrsti íslenzki kristniboðinn, sem kunnugt
er um. Hún fór um 1890 sextán ára gömul til Vesturheims,
homst þar í skóla, þótt fátæk væri, tók læknispróf og gerðist
síðan kristniboði í Kína með manni sínum C. A. Hayes að nafni.
Hann er einnig læknir og þau starfa bæði nú við aðalsjúkra-
húsið í Kanton í Kína. Baptistafélag í Bandaríkjum styður
þau. Vorið 1909 komu þau snöggva ferð til íslands og eign-
uðust marga vini í Reykjavík.
Annar er Vestur-Islendingur, A. M. Loftsson, studdur af
amerísku félagi og starfar í Wuchow í Suður-Kína, mun hafa
farið þangað fyrir þrem árum.
Sá þriðji er höfundur framanritaðrar greinar, Olafur Ólafs-
son úr Norðurárdal í Mýrasýslu. Hann fór ungur í Hvítár-
bakkaskólann. Segir hann sjálfur svo frá, að hann hafi »vaknað
trúarlega* við guðsþjónustu í Bæjarkirkju þann vetur, og orðið
tað jafnskjótt ljóst, að hann ætti að verða kristniboði, enda
bótt honum væri þá alveg ókunnugt um alt kristniboð á vor-
um dögum. 011 sund virtust þó lokuð í þeim efnum unz hann
uærri 2 árum síðar kyntist trúuðum útgerðarmanni norskum
á Siglufirði, er bauð honum með sjer til Noregs og styrkti
hann til skólanáms fyrst í lýðskóla og síðan 4 ár í kristni-
boðsskóla »Kínatrúboðsfélagsins norska*. — Hann fór í fyrra
haust til Kína á vegum þess félags, en kom þó áður snögga
ferð, fyrir 4 árum, til íslands, og síðan hafa kristniboðsfélögin
íslenzku — 2 í Reykjavík og 1 í Hafnarfirði — sent sam-
skotafé sitt þessu norska félagi. — Frú Steinunn Hayes sagði
n,argoft, er hún kom hingað: »Það ættu að koma fleiri ís-
lenzkir kristniboðar til Kína«. Ólafur tekur dýpra í árinni og
vill fyrir hvern mun að stofnað verði sjálfstætt íslenzkt kristni-
boð í Kína, — getur verið að það væri hægt, ef allir hjálp-
uðust að, en sem stendur styðja Vestur-íslendingar kristniboð
1 ]apan; þar hafa þau starfað vestur-íslenzku kristniboðs-
hjónin, séra Oktavíanus Þorláksson og kona hans, að undanförnu.
S. Á. Gíslason.