Prestafélagsritið - 01.01.1923, Qupperneq 146

Prestaféiagsritis. Píslarsjónleikimir í Oberammergau. 141
hinar listelsku borgir. Og þar sem þeir voru mjög trúhneigðir,
liggur mjög naerri að ætla, að þá hafi komið fram hugmyndin
um að stytta sér hin löngu vetrarkvöld með andlegum leikj-
um, er yrðu að nokkurskonar guðsþjónustu. Að sjálfsögðu
hafa munkarnir í Ettal tekið slíku vel, og séð falið í því upp-
eldismeðal, enda var þá þegar, og raunar löngu áður, farið
að nota hina dramatisku list í þjónustu kirkjunnar, ekki síður
en myndagerðarlistina. Jafnvel frá 4. öld var til píslarsjónleik-
ur: Hinn líðandi Kristur, er eignaður var einum kirkjufeðr-
anna, Gregoríusi frá Nazianz í Kappadokíu. Og þar sem nú
sá skilningur var fyrir á slíkum leikjum, að þeir væru Guði
þóknanlegir — væru guðsþjónusta í eðli sínu — þá er ekki
að undra, þótt nokkurskonar áheit séu gerð til drottins um
að sýna þá svo og svo oft, ef hann liti í náð sinni til mann-
anna og forðaði þeim frá fári.
Og nóg dæmi eru til þess, að fleiri en Oberammergaubúar
hafi gefið slík heit.
Hér er ekki hægt að Iýsa þroskaferli leikjanna fram til
þessa dags. En breytingarnar hafa orðið miklar. Ekkert er þó
líklegra, en leikirnir í núverandi mynd sinni séu líkastir hin-
um beztu frummyndum þeirra. Vmsir textar frá fyrri tíð hafa
fundist, og hefir verið reynt að færa sér þá í nyt sem allra
trúverðuglegast. Kappkostað er, að hafa leikina sem einfaldasta
— blátt áfram.
Fyrsta daginn, sem eg var í Oberammergau, skrapp eg upp
í fjöllin. Það yrði of langt mál hér, að fara að lýsa þeirri
íerð. En um kvöldið, þegar eg var kominn heim, hafði setið
að snæðingi og sat út við gluggann í einni stofunni í gisti-
húsinu og var að hvíla mig eftir fjallgönguna, sá eg koma
eftir fjallinu skrúðgönguflokk, með hljóðfæraslætti, og á undan
mikinn mannfjölda, einkum unglinga og börn. Var mér sagt,
að þannig væri farið að á hverju kvöldi undan leiksýningunni.
Enda kalla Oberammergaubúar þetta Zapfenstreich (sem er
nermannamál, og er orðið haft um kvöldbumbuslátt til merkis