Eimreiðin - 01.12.1922, Qupperneq 18

274
SUÐURF0R1N
EIMREIÐlN
og oft prestar úr nágrenninu, því margir komu til að sjá þetta
norðurlandadýr, sem þeir sögðust hafa haldið að væri kafloðið;
þeim þótti gaman að tala við mig, því eg talaði vel þýsku og
var heima í ýmsu, og í þeirra eigin literatur höfðu þeir ekkert
við mér; eg kunni heillöng kvæði eftir þýsk skáld, svo þeir
voru hissa. Vfir höfuð var lítið sem ekkert talað um trú, enn
síður að nokkur bæri við að telja um fyrir mér; eg var ait
af að lesa og excerpera úr ýmsum verkum; meðal annars
hafði eg komist þar í Görres Christliche Mystik og var vakinn
og sofinn yfir henni; það er verk í fjórum bindum, alt fult
af óhemjulegum kraftaverkasögum um heilaga menn, um
Magnetismus og allskonar undur; en þeim líkaði ekki að eg
legði mig mikið niður í þetta. Þá sjaldan um katólsku eða
trúna var talað, þá dispúteraði eg við þá svo freklega, með
mótmælum og þjarki, að eg hefði ekki þorað það nú, en þen"
reiddust mér ekki. En þeir hljóta að hafa séð, að mér var
meira að gera um annað en guðfræði; katólska Dogmatik las
eg aldrei, hvað mikið sem þeir voru að hrósa eða bjóða mer
Möhler og þesskonar rit, bæði Perronne og Liguori — eð
hefi lesið eitthvað í þeim á stangli, en það hefir ekki orðið
fast í mér. Eg hafði nóg af æsthetiskum ritum og skáldskap
til þess að halda mér vakandi og vekja upp aftur mína stöðv-
uðu æð; yfir höfuð komst allur minn skáldskapur þarna a
miklu meira flug en hann hafði verið á áður, því þarna hafð'
eg frið og ró, eg þurfti ekkert að hugsa fyrir lífinu, eg var
umkringdur af indælli náttúru og góðum mönnum, engar freist-
ingar þjáðu mig og eg hafði nægilegar bækur og gat notið
þeirra. Þar orti eg Prometheus og fleiri kvæði, sem prentuð
voru í Svövu, Belzassar o. fl. og svo ýmislegt sem óprentað er og
engu lakara, sumt með alveg óbundinni og hamslausri Fantasi-
Þannig leið lífið þarna, ánægjulegt og tilbreytingarlaust,
nema ein helgiganga varð um haustið; þá streymdi fólk bnS
undum saman frá Hollandi og víðar að til að tilbiðja Manu
líkneskið og færa því fórnir, sem einkum voru vaxkerfi, sun1
stór eins og siglutré í áttæringi, og sá eg þessi bákn þá einU
sinni eg kom í kirkjuna, þar var þá messað um það leyti °9
kveikt á svo mörgum vaxkertum að þykt kaf var í kirkjunni-
Annars var þetta helgigöngufólk ekki sem guðrækilegast, P