Eimreiðin


Eimreiðin - 01.12.1922, Side 47

Eimreiðin - 01.12.1922, Side 47
ElMRElÐIN KENNARI KEMUR TIL S0GUNNAR 303 V. Lýðháskólinn stóð á Seli 4 ár. Þá fluttist hann 10 mílur neðar í dalinn, — eins og hann sigi undan þunga sínum — suður í Gautsdal. Þessi myndarlegi bændaskóli hafði fengið mikið orð á sig. Það þótti sveitarbót, að fá þá í nágrenni, sem að skólanum stóðu, þessa menn, sem létu sér svo ant um uppeldi æskulýðsins. Þeir þóttu of góðir til að sitja, eins og í felum, uppi á Seli í magurri útkjálkasveit. Bændur hugðu gott til skólans, og prestarnir ekki síður. Þeir gerðu ráð fyrir að óstýrilátum æskulýð væri holl fræðslan °g menningin, aldrei yrði of mikið af góðu. Reyndar vissu þeir ekki, hvað þeir áttu að segja um þetta tungumálsfargan ' ]anson og sumum hinna kennaranna. Hann var sagður svo gáskafullur, þessi Janson, hreinn og beinn ærslabelgur, — en hann hafði þó lært til prests. Og séra Marteinn kynni nú að yera fullstrangur. Væri þá ekki mátulegt, að þeim körlum ienti saman? Ivar Tyksi hét maður, stórbóndi í Gautsdal, og átti rúmgóð húsakynni. Hann sýndi þá rausn af sér, að hann bauð skól- anum heim til sín, og léði honum húsaskjól tvö eða þrjú ár kauplaust. Eftir það keypti Kristófer Brún sjálfur jörð, einni "'ílu sunnar, í grend við Bæ, þar sem Pétur bjó, og reisti þar Vonheima. Pétur í Bæ var einn af þeim fáu mönnum, s°m kunnu rétt að meta þennan skóla, og skildi hvaða erindi hann átti. Pétur lagði til timbrið í skólahúsið, að gjöf, og stóð tyrir smíðinni. Og skólinn fékk vöxt og viðgang. Þangað sóttu líklegustu Ur>glingarnir úr dalnum, piltar á vetrum, stúlkur á sumrum; °g sunnan frá Mjörs var skólinn sóttur og víðar að. Þegar hér var komið, mætti ætla, að þrautin væri unnin, hið þyngsta afstaðið, og nú ætti skólinn glæsilega framtíð fyrir höndum. Kristófer hafði sjálfur tröllatrú á Dalamönnum. »Eftir 20 ár skara Guðbrandsdalir fram úr öðrum sveitum í Noregi«, hafði hann sagt. Og þær vonir sýndust ætla að rætast. Það gladdi °kkur alla, og allra mest Pétur í Bæ. Ekki eru dæmi til þess í Noregs sögu, að annað eins mann- Val hafi verið saman komið í einni sveit, eins og þarna var.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.