Eimreiðin - 01.12.1922, Qupperneq 23

ElMREIÐIN
SUÐURFORIN
279
dygði ekki, eg yrði að gera eitthvað; eg var þarna hjá vanda-
lausum mönnum, sem engar skyldur höfðu við mig, sem gátu
shipað mér burtu hvenær sem vera skyldi, og rekið mig burtu
hjálparlausan, og út í vandræði. Eg man nú ekki hvernig til
talaðist, nema nokkuð var það, að það var afráðið, að eg
skyldi taka katólska trú, en þetta var alt með kulda og deyfð;
Þeir hlutu að finna, að mig vantaði alla sannfæringu og allan
^ita, og þegar þetta loksins varð, þá var það svo óceremonielt
°9 privat sem hugsast gat; tveir af klerkunum voru við, líklega
sem vottar, og forstöðumaðurinn sá þriðji; eg »lagði hönd á
bók« (biblíuna) og lofaði einhverju, sem eg strax gleymdi; en
e9 sagði við guð: »Þú veist, að eg geri þetta nauðugur*. Þar
uieð var þetta búið. Þetta skeði í klausturkapellunni, alveg einslega.
Trúmenn hafa íslendingar aldrei verið. Raunar voru hér
mörg hof í heiðni, og goða-embættið var einskonar trúar-
merki, en hin heiðna trú kemur lítið fram í sögunum. Menn
v,ssu af henni, en þó að guðirnir væri nefndir og ort um þá
°9 út af þeim í kvæðum og vísum, þá sannar það ekki að
betta hafi gengið í gegnum allan almenning. Svo voru menn
seinast orðnir svo daufir, að kristnin varð innleidd án víga-
^rla og styrjaldar; menn urðu fegnir að taka á móti katólsk-
unni. hinir helgu menn komu þá í stað guðanna, María mey
1 stað Freyju — alt meir eða minna ákvarðað eða óljóst. Svo
renaði katólskan aftur, fólkið hafði þreytt sig á áheitum og
ajlskonar klerkakreddum, og lét sér nú lynda að taka við
uterskunni, aftur styrjaldarlaust, nema hvað ]ón Arason braml-
u®i> raunar miklu fremur af veraldlegum yfirgangi og stór-
°kkaskap en af verulegum trúarofsa. En fólkið hefir altaf
undið hvað lúterskan var þur og daufleg, allir hafa verið
a‘oir og ekkert hrifnir af neinu, og prestarnir hafa ekki
9etað örvað það. Mest hefir borið á þessu á seinustu tímum,
Par sem bæði blöð og Kaupmannahafnarstúdentar hafa farið
Prédika beinlínis trúarleysi og guðleysi — alt í tómri vit-
Vsu og ofan í reynslu allra alda og allra þjóða. Svo hefir
að hrífa fólkið með nýrri sálmabók, orgelsöng og þess-
onar útvortis tildri, en það hefir ekki bætt hjörtun. íslend-
ln9ar sýnast miklu fremur hneigjast aftur að katólskunni, eins
°9 sést á ýmsu, t. a. m. hjá séra Sveini Níelssyni í Presta-