Eimreiðin - 01.12.1922, Side 57

eimriíidin KENNARl KEMUR TIL S0QUNNAR 313
Danm.) — þeir Schröder, Trier, Nörregaard, la Cour, Baggö,
Birkedal og Hoff — virtu Kristófer Brún mikils og töldu hann
allra manna mestan og bestan. Og þegar bókin hans, »Grund-
vallarhugsanir« (Folkelige Grundtanker) kom út, þá skrifaði Trier:
»Þetta er áreiðanlega hljómmesta röddin sem frá Noregi hefir
!<omið um langan aldur. Vér Danir fögnum því. Reyndar
skömmumst við okkar fyrir að verða að játa, að þessi norska
bók gerir grein fyrir tilgangi lýðháskólanna með dýpri skilningi
og sannari, en nokkurt annað rit, sem enn hefir sést. Bókin er
snildarverk, nærri því sálu gædd. Hún skarar langt fram úr
öllu sem skráð hefir verið þar norðurfrá á þessari öld«. Trier
var hrifinn.
En þó að Kristófer Brún lánaðist ekki að láta skólann
s>nn ná til allrar þjóðarinnar, þá auðnaðist honum þó það sern
miðaði í áttina: að fá útsæðið sitt til að festa rætur hjá nokkr-
um mönnum. »Sannleikurinn vinnur ekki sigur, nema hann bíði
ósigur«, segir Wergeland. Við sjáum dæmið, veglegt og deg-
inum ljósara, í sögu ]esú Krists. Hve miklu fékk hann áorkað
'neðal samtíðarmanna sinna? Hann sáði því sæði, sem lífvæn-
ieSast var og kjarnbest allra sáðkorna. Það gat þó ekki verið
honum um að kenna, að ekki kom meira af því upp. Hann
lalaði um jarðveginn. Af ferns konar sáðjörð, sem hann nefnir,
Se9ir hann að ekki beri góðan ávöxt, nema ein. — Við get-
Ulu ekki látið digurmannlega. Okkur getur skjátlast, og bæði
Setur útsæðið okkar verið gallað, og við kunnum að hafa sáð
u óhentugum tíma. En heita má að alt mæti hér mótstöðu,
Seiu á rót sína að rekja frá guði, vegur þess er þrautavegur
°9 baráttu. Og þá götu verður hver sá maður að ganga um
sem ekki vill slaka til fyrir heiminum. Guð gefi að sú
9ata verði aldrei grasi gróin. Þá verður sumar í landi áður
en lýkur — einnig í Guðbrandsdölum. Þá mun þess verða
niinst sem Kristófer Brún gerði. Sú kemur tíð, að allir dal-
lrnir taka ástfóstri við minningu hans.
Kjartan Helgason þýddi.