Eimreiðin - 01.01.1924, Qupperneq 126

122
RITSjÁ
EIMREIÐIN
og plokkaðan æðarfugl og býsl við að missa alt. Þá kemur norðanhríðm,
ægilegur manndrápsbylur. Ari sonur hennar er úti í bylnum. Höfundurinn
fekur vel í taugarnar með þeirri hríð og þekkir það alt af eigin reynslu.
Björg er búin að segja, að „til þess að sameina gamla og nýja tímann
þurfi víst hvorki meira né minna en kraftaverk". Kraftaverkið kemur i
hríðinni, Björg og þeir sem inni eru falla á kné og biðja stutta bæn,
litlu siðar fellur alt í dúnalogn stutta stund, og þetta hlé verður til þess
að Ari og Sveinn ná heim í bæinn og hitta þar tengdadóttur og tengd3'
móður í faðmlögum. Yfirvofandi sonarmissirinn úti í hríðinni hefur bræH
hraunskorpuna utan af sál tengdamóðurinnar.
Eg veit ekki hvað Kristín Sigfúsdóttir hefur lesið; mér er fremur i
mun að álíta, að það sé ekki mikið. Efnið og samtölin í Ieikritinu hefur
hún öll heyrt og séð. Hún veit alt það með vissu. En við niðurröðun
efnisins er eins og hún hafi haft rödd innanbrjósts, sem hvíslaði að henni
hvað nú átti að koma, og hvernig nú ætti að fara, og vegna þeirrar guðs
gjafar hefur hún getað samið gott og skemtilegt Ieikrit. /. E■
VÍSNAKVER FORNÓLFS. 1923. Vísnakver þetta minnir á gamla
skinnbók. Upp af máðunr biöðum hennar slígur eimur fornra tíða, horf-
ins lífs og starfs. Með lotningu tekur maður á trosnuðum spjöldunum og
spyr sjálfan sig, hvað nútíðin geti lært af móleitu bókfellinu. Oft er þa^
meira en varir.
í vísnakverinu ber mest á fornum minningum frá miðöldum Islands.
Höfundurinn segir áreiðanlega satt, er hann kveður:
Mér eru fornu minnin kær
meir en sumt hið nýrra,
og hann vekur fortiðina til nýs Hfs í kvæðum sínum. Mestu og bestu kvæð-
in eru um hana. Hann bendir nútíðinni, sem alt máir út og sléttar, á
hið mikla, sem minningin geymir — til eftirbreytni. Og hann gleymif
heldur ekki smælingjunum, eins og sést á hinu fagra kvæði um Kvæða-
Onnu. Það er enginn skrælþur bókagrúskari, sem þetta hefur ort. Kvæðm
eru hituð af eldi mannlegs hjarta. Samhengið í sögu þjóðarinnar er sa
rauði þráður, sem gengur gegnum þau. Líf þjóðarinnar I fortíð, nútíð og
framtíð (sbr. kvæðin frá frumvarpsdeilunni 1907—'08) er skáldinu hug-
stæðast. Og inn I það eru ofnar skáldlegar náttúrulýsingar eins og t. d. þessn
Að horfnum tlma eg huga sný,
og heyri á bylgjum skjálfa
veðurhljóð og vigra gný