Eimreiðin - 01.07.1924, Page 96
288
ANDRI HINN FRANSKI
EIMREIÐlN
Við hlustuðum, stóðum og störðum
á stálkaldan óhemjuleik,
á hermdarverk heiftúðarsinna;
af hólmi þeim alúðin veik.
Hin frábæra fræðimannshyggja
gat forðað sér, numið sér lönd
í einskonar ódáinsveri —
á afræktri fornmenjaströnd.
Sá snarvitri, aðgætni andi
frá álfunnar stórveldum fló
í útver og afdali Sögu
og arnsúg á fluginu dró. —
Svo víðförul vitund þín gerðist,
að Valaskjálf, Asgarð og sel
og óðarsmiðs afkima-byrgi
af eigin sjón þektirðu vel.
Þinn fjölsvinni fræðimannshugur
yar förull um Landnámu svið
og undi á óðulum hennar
við orðsnild og hendingaklið.
Þú vaktir með framsýnni völu,
með víkingum sigldir úr höfn,
og sást út í fornaldar fjarska,
um framnes og brimhvika dröfn.
Þó sætirðu á heimsenda hljóðum,
þú horfðir um Val-Iand og Spán.
I lyftingu varstu á verði,
er víkingar geysuðu um Rán.
Við Heiðmörk var hugur þinn tengdur,
en Hrafnistu vitund þín skyld. —
I Urðarbrunn andi sá kafar,
sem aðhyllist norræna snild.
En hinsvegar heimiliselju
var hlýleg þín aðgætna rögg,