Eimreiðin - 01.07.1924, Page 101

£IMREIÐIN
MANNFRÆÐI
293
^ann verið étinn? [Hann einhver? S. Kr. P.] Um það er ekki
neins að spyrja; en þar sem eigandinn hefur verið milli
tvítugs og þrítugs, þá hafa tennurnar varla hrokkið úr honum
at sjálfum sér. Og það aðrir eins jaxlar og þessir eru?«
Lesandann grunar ekki, að verið sé að tala um mann fyr
en að því kemur, að hann fær að vita, að »eigandi« tannanna
hafi verið milli tvítugs og þrítugs. Óviðfeldið er að heyra það
a íslenzku, að talað sé um eigendur tanna, eins og eigendur
^luta, er menn hafa slegið á eign sinni, þótt slíkt sé gert á
ensku, — þar sem gera má ráð fyrir, að hér sé ekki um til-
^únar tennur að ræða.
Málsgrein sú, er hér fer á eftir, er úr sama sauðabyrgi:
*Fyrst er það, að barnið heyrir til sérstakri menningarþjóð,
með öðrum orðum, er fætt með pappírsmiða í munninum, er
táknar hlut í Bretaveldi*. (Bls. 68). Þýðandi hefði gert höf-
undi greiða, ef hann hefði ekki tekið frásögn hans um papp-
lrsmiðann svona »bókstaflega«.
Nokkrar málsgreinar eru mjög illa sagðar. Dæmi:
sUm norðurhluta Evrópu og Asíu eru frá náttúrunnar hendi,
^að er þar sem ræktun hefir ekki valdið breytingum, fjögur
helti«. (Bls. 75). »Merkilegasta dæmið er það, að ein mála-
®ttin, er Athapaskana mál nefnist, kemur fyrir norðvestur
Ulð Alaskamæri, á einum eða tveimur stöðum suðvestan til í
^regon og norðvestan til í Kaliforníu, þar sem er hreinasti
|'r®rigrautur af tungumálum, og svo aftur suður í hálöndunum
1 stefnuna yfir Colorado og Utah yfir fyrir landamæri Mexiko«.
(Bls. 80). »Ekki má eg heldur nema staðar til að hugleiða,
^v°rt hin dökkdröfnóttu, gljáandi tinnuáhöld, er Henry Bal-
|°Ur fann hátt uppi neðan við Viktoríufossana og ef til vill
efir verið skolað þangað af Zambezifljótinu áður en það
afði grafið í harðan blágrýtisklettinn gljúfur þau, er það nú
ellur um, sanna, að menn hafi líka í Suður-Afríku lifað og
starfað fyrir ótöldum þúsundum ára«. (Bls. 25).
sHvað sem því líður, hljóta kynfirrur, sem að miklu leyti
e,9a rót sína í tómum litasmekk, að þverra svo framarlega
Sertl og hvenær sem dekkri kynkvíslunum tekst yfirleitt að
sVna þá andlegu hæfileika, er þarf til þess að keppa jafnkost-