Eimreiðin - 01.07.1924, Qupperneq 119

^IMREIÐIN
TÍMAVÉLIN
311
en9an tíma missa. Stóð ég því upp og gekk inn til tímaferða-
tangsins til þess að skýra honum frá þessu.
Um leið og ég tók í handfangið á hurðinni, heyrði ég
e>nkennilegt kall og því næst dynk mikinn. Vindhviða kom í
fangið á mér, er ég opnaði dyrnar, og var að heyra eins og
brotið gler félli á gólfið inn í herberginu. Tímaferðalangurinn
var þar ekki. En mér sýndist ég sjá eitt augnablik drauga-
*e9a, óskýra mynd sitja á einhverju svörtu ferlíkani, sem þyrl-
aðist til með afskaplegum hraða, — mynd, svo gagnsæja, að
e9 sá glögt bekkinn með áteiknuðu dúkunum bak við hana;
e9 neri augun og hvarf þá myndin. En tímavélin var horfin.
' horninu, þar sem hún hafði staðið, var ekkert nema rusl.
Rúða í þakglugganum uppi yfir hafði auðsýnilega brotnað.
Eg stóð agndofa af undrun. Ég vissi að hér hafði gerst
undraverður atburður, en gat ekki áttað mig í svipinn. Meðan
e9 stóð þarna og glápti opnuðust garðdyrnar og þjónninn
kom inn.
Við litum hvor á annan. Hugsanirnar fóru að skýrast.
*Hefur hr. — farið út þessa leið?« spurði ég. »Nei, herra,
enginn hefur farið út þessa leið. Ég bjóst við honum hérna*.
Nú skildi ég alt. Ég hætti á það að vera kyr, þótt Richard-
son kynni að móðgast af því, og beið eftir tímaferðalangnum.
Bjóst ég nú við annari, ef til vill enn þá furðulegri sögu ásamt
uiyndum þeim og öðrum sönnunargögnum, sem hann mundi
flytja með sér til baka. En nú er ég farinn að verða smeyk-
Ur um, að ég verði að bíða til æfiloka. Tímaferðalangurinn
t>varf fyrir þrem árum. Og eins og allir vita, er hann ókom-
*nn enn.
EFTIRMÁLI.
Saga tímaferðalangsins er sú furðulegasta, sem ég hef heyrt.
Éemur hann nokkurn tíma aftur? Ef til vill hefur hann þyrl-
ast aftur í liðna tímann, komið niður meðal blóðþyrstra, loðnra
v*Himanna frá eldri steinöldinni, eða hafnað í hyldýpisgjám
uthafanna á krítartímabilinu, eða heimsótt hin hræðilegu
skrímsli og geysistóru skriðdýr frá ]uraöldinni. Ef til vill er
l*ann nú — ef ég má komast svo að orði — staddur á ein-