Eimreiðin - 01.10.1939, Síða 20

364
LEYNDARDÓMURINN
EIMREIÐIN'
berst því fljótt út á meðal fólksins. Aðdáendur og pílagrímar
taka að þyrpast að honum, til þess að biðja um blessun hans
eða hjálp, og sumum þeirra er leyft að gerast lærisveinar hans.
Þó að kenningu lians væri ætlað að dreifast út yfir mörg
lönd, þá var hiin ekki alþjóðleg boðun. Mannkynið verður
aldrei alt kristið, því að kristindómurinn var ekki ætlaður
öllum, en hann var ætlaður þjóðum Vesturlanda. Smiðurinn
frá Nazaret kom að því er virtist til að snúa til afturhvarfs
litlum trúflokki í Gyðingalandi. Þó snýr hann öllum þjóðum
Vesturlanda til fylgis við boðskap sinn.
. Jesús vissi, að boðskapur sinn myndi ná mikilli útbreiðslu,
en ekki fyr en eftir dauða sinn. Hann stóð í sérstakri land-
fræðilegri afstöðu til samtíðar sinnar og ókominna alda einnig.
Þegar Krishna flutti boðskap sinn, barst hann frá Indlandi
austur til Java, Sumatra, Cambodiu og jafnvel suður til Ceylon.
Þegar Buddha flutti boðskap sinn, barst hann enn lengra aust-
ur, til Ivína og Japan, norður til Tíbet og suður til Ceylon. En
hvorki boðskapur Krishna né Buddha barst til Vesturlanda.
Boðskapur Móse barst ekki til annara landa, því Gyðingar
héldu honum fyrir sig. I hroka sínum og dramhi töldu þeir
sig guðs útvöldu þjóð, æðri öllu mannkyni.
Jesús kom ekki til að starfa fyrir neina sérstaka þjóð, þvi
hann vann í samráði við sjálf örlagavöldin. Sjálfur hafði hann
enga tilhneigingu til að telja sig til Hebrea, og orð hans bár-
ust um öll Vesturlönd. Hann takmarkaði sig ekki AÚð neina
eina þjóð eða neitt eitt land. Hann leitaðist ekki við að bjarga
sérstaklega frá glötun Grikklandi eða Róm. Hann vissi, að það
myndu aðeins tiltölulega fáir fylgja sér í lifanda lifi. Hann
leitaði þessara fáu. Þeir biðu hans einnig með óþreyju. En
það er erfitt að finna sannan meistara, því hann auglýsir aldrei
sjálfan sig, og stimplar sig aldrei slíku nafni. Meistari mundi
aldrei segja hver hann væri eða hvað hann væri, nema þegar
guðirnir hefðu falið honum að inna af hendi sérstakt hlutverk
hér á jörð, eins og átti sér stað um Jesúm. Þegar Jesús segir,
„ég og faðirinn erum eitt“, er sú yfirlýsing eðlileg afleiðing
köllunar hans. En hafi meistarinn ekki fengið neina slíka
opinbera köllun, segir hann ekkert, og mennirnir verða sjálfir
að hafa fyrir því að leita hans og finna hann. Allir þeir, sem