Eimreiðin - 01.10.1939, Qupperneq 59

EI-MIIEIÐIN
HÚSFREYJAN Á TIMBURVÖLLUM
403
sinn þann tímann, er hann var niðri í dalnuin. Kom Hallur
með ljósmóðurina suður á móts við Timburvelli og náði tali
nf konu sinni, með því að kalla yfir ána. Var þá afráðið, að
bóndi biði með yfirSetukonuna heima á Sörlastöðum í Fnjóska-
dal, unz eitthvað lækkaði í ánni næstu dægur.
En er Rósa var aftur orðin ein inni í Timburvalladalnum,
fór hún að hugsa um, að þetta væri fyrsta barnsfæðing sín,
en hún komin nokkuð yfir fertugt, og niundi því áhætta að
fæða ljósmóðurlaust. Bjó hiin sig í skyndi, tók hest og reið
sein leið liggur inn Timburvalladal vestanverðan, alt til instu
óraga, yfir þverár og fossandi læki. Inni í draginu var Timbur-
valladalsá svo valnslítil að hiklaust mátti komast yfir, og hélt
Rósa síðan sem beinast niður dalinn austanverðan. Var áætlun
hennar að ná Sörlastöðum og fundi ljósmóður.
En fæðinguna bar bráðar að en svo, að Rósa gæti lokið
ferðalagi sínu. Varð hún að setjast niður á miðri leið, þar sem
heitir Hvítárnes, og fæða. Varð hvorki móður né barni að
meini, enda veður gott, og dvaldi Rósa aðeins sex klukku-
stundir í Hvítárnesinu. Að þeim tíma liðnum kendi hún sig
heila og hélt af stað, gangandi, með barnið í fanginu. Hestur
sa er hún hafði riðið, var hlaupinn leiðar sinnar. Eina þverá
varð Rósa að vaða á leiðinni. Komst hún svo heim að Sörla-
stöðum, dvaldi þar nokkra daga og varð ekki heilsutjóns vör.
Hrengurinn, sem fæddist í Hvítárnesinu, var skírður Sigfús.
f-’ótti hann vænn piltur og vel gefinn.
Þorkell á Snæbjarnarstöðum.
Ljósar áttir,
[Eitt af góí5skálduni þjóðarinnar hefur sent ritstj. Eimreiðarinnar vísu,
Sem skáldið mælti af munni fram eftir lestur greinarinnar „Baráttan við
l>okuna“, í 2. hefti Eimr. þ. á. Með þökk til skáldsins fvrir sendinguna
toyfir Eimr. sér að iáta vísuna birtast hér.]
Þeim, sem fara langa leið,
ljósar áttir gagna.
Þoka er ekki um þína reið,
því er skylt að fagna.