Eimreiðin - 01.10.1939, Blaðsíða 96

440
RITSJÁ
eimbeiðin
arins. Vísur Þuru, þær sem verið liafa svo að segja á hvers manns vör-
um, hafa flestar verið svo smellnar, að það er orðin almenn trú, að ekk-
ert lélegt geti úr þeirri átt komið. Nú hefur annað komið i ljós, enda
]>ótt iiitt sé mála sannast, að ]>egar skáldkonunni i Garði tekst upp, yrkja
fáir ferskeytlur á við liana nú á voru landi. Sv. S.
Sigurjón Friðjónsson: HEYRÐI ÉG í HAMRINUM. Ak. 1939. Þetta er
I. hefti af ]>remur, sem skáldið gcrir ráð fyrir í formála að koma út
af ljóðum sinum á næstu árum. Kvæði Sigurjóns eru lipurt ort og fáguð
að formi. Styrkur þeirra liggur ekki i stórfenglegum lýsingum, heldur
i kliðmýkt og léttum hendingaleik um mannlifið og náttúruna i islenzkri
bygð, svo sem í Mývatnssveit, sem oftast er hjört og brosliýr i augum
skáldsins, hvernig sem viðrar og á hvaða árstið sem er. Hann nýtur sín
hezt þegar liann yrkir um þessi efni, en miður þegar hann fer að yrkja
upp Ljóðaljóðin (Ástir Salomons) eða snúa Fjallræðunni i ljóð (Úr
fjallrœðu meistarans). í formúla lætur liann þess getið, að hann fylgi
hinni ný-rómantisku stefnu, er túlki „rómantikina" sem „realisma"; „þ1*
grein realismans, sem sérstaklega veit að gróandanum — og ástin er
aðalþáttur i. Veit að komandi vori, sól og sumri“. Lesendur þessa
timarits munu minnast hinna mörgu ljóða hans, sem hirzt hafa hér
öðru livoru undanfarin ár. Hér mæta þessi Ijóð manni aftur og mörg
fleiri, alls um fimmtiu á tæpum hundrað blaðsíðum. Þau eru ekki ofsa-
fengin né i þcim háreysti, heldur kyrlát og liljóð.
Eins og laufblað, sem líður á haf,
svo er Ijóðið, sem lifið mér gaf —
segir skáldið sjálft á einum stað. Þannig eru Ijóð hans mörg, og skiljn
þó eftir sín áhrif,
„lifa sem geisli, er i ljósvaka skin,
lifa eins og vorhlær, i sefi er syngur,
lifa sem sólarsýn“,
af því að i þeim er ólga og vaxtarstyrkur undir liinum áferðarsléttu og
liaglegu háttum. Sv. S.
Elinborg Lárnsdóttir: FÖRUMENN, I. DIMMUBORGIR. Rvk 1939 (útg.:
Höf.). Hér er á uppsiglingu risavaxið verk. Því mér er sagt, að sagan
eigi, öll út komin, að verða þrjú bindi, hvert að likri stærð og þetta
fyrsta. En það er 322 hls. i átta blaða broti. Hér er þvi von á umtaks-
miklu skáldriti, næstum á borð við „Vesalinga" Hugos eða „Anthony
Adverse" eftir Hervey Allen. Um inntakið verður ekki dæmt til lilítar
fyr en ritið er alt út komið. Efnið er fvrst og fremst förumannastéttin
islenzka, — þvi um stétt slíkra manna má með nokkrum rétti ræða,
um miðja nitjándu öld og fram yfir siðustu aldamót, — ásamt sveitalífi