Eimreiðin - 01.10.1939, Blaðsíða 27

eimreiðin
DRAUMARNIR RÆTAST
371
Þórður Jónsson skipstjóri, faðir Vals, var um eitt skeið rík-
asti maður þorpsins. Úr hásetarúmi hafði hann smám saman
Unnið sig upp í skipstjórastöðu, og innan fárra ára var hann
húinn að eignast línuveiðara. Hepnin fylgdi honum, og ríki-
dæmið óx. Hann fór nú að gerast umsvifameiri, keypti upp
fisk og varð mikill fiskkaupmaður, sá veltumesti þar um
slóðir. Þórður Jónsson varð höfðingi bygðarlagsins. Frá því
að verða afskektur og litilsmetinn verzlunarstaður nærsveit-
anna, varð þorpið miðstöð blómlegrar útgerðar og fiskverzl-
Unar, þakkað veri honum. Og innan um gamla kofana og
timburhjalla, klædda tjörupappa, risu nú upp myndarleg
hús, já, meira að segja stórhýsi. Þetta voru sannarlega upp-
gangstimar.
Og á þessum uppgangstímum föður síns og þorpsins ól Valur
*sku sina. Hann skorti fátt sem hugurinn girntist. Sonur hins
volduga manns varð að fá uppeldi og umhverfi, sem honum
hæfði. Þessi staða Vals færði honum eflaust vinarhót margra,
Sem annars hefðu gengið framhjá honum með sínum hvers-
dagssvip, en hann var vingjarnlegur og þýður í viðmóti við
allra stétta menn, og því alment vel liðinn.
Snemma tók Valur að draga upp myndir. Lítilfjörlegt riss
1 fyrstu, sem enginn fekst um, það var svona eins og gekk og
gerðist með mörg börn.
En þessi löngun hans, þessi ómótstæðilega þrá hans til að
festa myndir á pappirinn hélt áfram, og áður langur tími var
hðinn var hann farinn að ná valdi yfir línunum. Myndirnar
v°ru orðnar laglegar og sviphreinar.
Oft reyndi hann að teikna einhverja myndina upp aftur og
aÚur. Hann reif hverja teikninguna á fætur annari og hætti
ekki fyr en hann var búinn að ná þeim svip, er hann vildi.
Honum varð oft reikað út í höfðann, út á grastóna milli
hlettanna, og þaðan starði hann hugfanginn út fjörðinn á hina
Egnarlegu mynd Sæfells. Það varð uppistaðan í flestum
draummyndum hans.
Þannig liðu nokkur áhyggjulaus ár, þrungin kyrlátri ánægju
°g með Ijúf viðfangsefni. Valur var orðinn fimmtán ára, og
Þyí kominn tími til að ákveða eitthvað um framtíðarstarf