Eimreiðin - 01.10.1939, Blaðsíða 58

EIMHEIBI*
Húsfreyjan á Timburvöllum.
Þegar ég las frásögn Hannesar Jónssonar af Dísu í Hólkoti,
sem birtist í Eimreiðinni 1938, rifjuðust upp fyrir mér sagnir
um konu eina, sem bjó fyrir löngu siðan á Timburvöllum i
Timburvalladal. Sá dalur liggur inn af Fnjóskadal og hefur
verið óbygður siðan um 1850, er Timburvellir fóru í eyði.
En á þeim bæ var jafnan búið allvel í fyrri tíð.
Með siðustu ábúendum á Timburvöllum voru hjónin Þengil*
Grimsson og Rósa Stefánsdóttir. Hann var ættaður úr Fljót-
um, en hún frá Þórðarstöðum, og var með þeim hjónamunur
eigi all-lítill. Þengill var manna smæstur vexti, en Rósa há
kona og þrekvaxin, enda bæði bóndinn og húsfreyjan á heim-
ilinu. Þengill var heimskur, en kona lians gagnráðvönd, svo
að samkomulagið milli þeirra kom til vandræða út af þeim
orsökum. Sagt er, að eitt sinn, er þau voru nýgift og flutt að
Timburvöllum, hafi Þengill viljað reka heim fé úr Kamb-
fellshnjúk og slátra þvi, þótt aðrir ættu. En er Rósa vissi hug
bónda síns í því máli, lagði hún hendur á hann og hýddi eftir-
minnilega. Frá þeim degi tilkynti Þengill konu sinni aldrei
hnupl sitt, en ef hún frétti það eftir öðrum leiðum, galt hann
þess jafnan á belg sínum. Eigi áttu þau Þengill og Rósa börn
saman, og eftir tiu ára sambúð þeirra fór Timburvalla-jöfur
i langferð til drottins sins.
Eftir andlát Þengils bjó Rósa með manni þeim er Hallur hét
og ættaður var úr Grjótárgerði. Þau voru ein i kotinu. Blómg'
aðist bú þeirra þó vel, og þar kom, að Rósa varð ólétt. Nu
hagar svo til, að Timburvellir standa undir vesturfjalli, °S
rennur Timburvalladalsáin saman við Hjaltadalsá, sem er
vestar, svo að jörðin er lokuð inni í tungu milli ánna. Þegar
Rósa skyldi léttari verða, var vortimi og ár í hröðum vexti.
Bjóst Hallur að heiman á truntu sinni og vildi sækja Ijós-
móður, sem bjó á Hóli, neðst í Fnjóskadal. Komst hann leiðar
sinnar burtu, en ekki heim, því að árnar höfðu aukið vöxt