Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1939, Blaðsíða 31

Eimreiðin - 01.10.1939, Blaðsíða 31
eimreiðin DRAUMARNIR RÆTAST 375 Valur minn! Þetta var þungt áfall fyrir heimilið. Báturinn var lágt vátrygður og óvíst hvenær tryggingin fæst útborguð. Og svo var nú ýmislegt lauslegt, sem er alveg tapað. Það er líka svo margt, sem ég þarf að standa skil á. Ég er í slæmum kröggum. Heldurðu að þú vildir ekki lána mér það, sem þú kefur lagt til hliðar, meðan ég er að rétta þetta alt við. — Síð- asta setningin var sögð ofurlágt, með erfiðismunum, og það var eins og augnaráðið bæðist fyrirgefningar á orðunum. — Jú, það er sjálfsagt! Orðin féllu þegar í stað, rólega og hiklaust. Valur gaf sér engan tíma til að hugsa. Setningin ílaug eldsnart í gegn um huga hans. Þórður stóð upp og virtist ætla að segja eitthvað, en hætti Svo við það. En svo eftir augnablik — þakka þér fyrir —, með þungum áherzlum, og Þórður gekk út. En nú, er Valur var einn eftir, brutust hugsanirnar fram, eins og þungur straumur. Hann hitaði í andlitið. Það var ekkert samhengi í hugsanaferli hans. Hann stóð upp og gekk Urn gólf. — Alt búið. Draumurinn yrði aldrei að veruleika. Ekkert listnám. En inn á milli þessara vonlausu hugsana komu aðrar. Auð- 'Úað var sjálfsagt að gera það. Ég gat ekki gert annað en lánað þ°num peningana. — Og upp aftur og aftur mótuðust þessar °S svipaðar andvígar hugsanir í huga hans. Hann hafði enga eil'ð á sér. Það varð of þröngt fyrir hann innan fjögurra veggja. Það var eins og hann ætlaði að kafna. Hann hljóp niður og uk út í kvöldmyrkrið. Hann hljóp við fót burt frá húsinu, en Uu lá leið hans ekki út í höfða. Staðurinn, þar sem fegurstu '°nir hans höfðu fæðst, hafði ekkert aðdráttarafl, nú er þær '0ru að deyja. Hann gekk út á þjóðveginn, sem lá til upp- SVeitanna. Óveðrinu var nú slotað. Það bærðist aðeíns hægur, Svalandi vindblær. Valur tók nú að hægja ferðina, og smám saman varð honum l0l'ra innanbrjósts, en hugsanirnar voru enn óskýrar og sam- þengislausar. Eann var kominn langt frá þorpinu. Tunglið varpaði daufri skimu yfir landið. Valur gekk út fyrir veginn og settist á stein. Hann var orðinn alveg rólegur. Hugsunin um hinar brostnu A°nir var ekki eins bitur og fyrst.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.