Eimreiðin - 01.07.1955, Qupperneq 122

J(o
onan mm móóneóna
L

— Stutt frásögn. —
' 0“
í fyrra kom út bók undir nafninu „Konan mín rússneska og eg >
eftir einn af fréttariturum Associated Press, Eddy Gilmore, sern
síðustu stríðsárin og fram á árið 1953 dvaldist lengst af í Moskva-
Útdráttur úr bókinni birtist í októberhefti tímaritsins „Readers
Digest“ þ. á. Hér fer á eftir örstutt frásögn af dvöl hans í RusS
landi og viðskiptum við yfirvöldin í einræðisríki.
Sagan byrjar í Moskva árið 1942, en þá kynntist Gilmore stúlku
þeirri, sem nú er kona hans. Hún heitir Tamara og hafði stunda
nám í listdansi við Bolshoi-leikhúsið þar í borg. Faðir hennar haf 1
verið pólskur liðsforingi frá fyrri heimsstyrjöldinni. Hann setti
að í Rússlandi að styrjöldinni lokinni, giftist rússneskri konu °»
varð síðan forstjóri fyrir stórri vindlingaverksmiðju í Moskvaj
Hann dó úr berklum, þegar Tamara var bam, en móðir hennar
hana upp með hjálp f jölskyldu sinnar. Nokkru eftir að síðari heims
styrjöldin hófst var ballettskólanum við Bolshoi-leikhúsið loka
um skeið, og þá er það, sem ungfrú Tamara Kolb-Chernashovaya
og Eddy Gilmore kynnast.
Á stríðsárunum, meðan Rússland og Bandaríkin voru samherj
ar, fannst mér það ekki ná nokkurri átt, segir Gilmore, að þeir
fáu Bandaríkjamenn, sem heima áttu í Moskva, gætu ekki urn
gengizt fólkið sem vini og félaga. En mér skjátlaðist.
Um það leyti sem Gilmore og Tamara voru orðin mjög kunn
og höfðu verið saman alloft á samkomum og veitingastöðuuu
gerðist það morgun einn í marzbyrjun 1943, að systir hennar, se
hét Zina, ber að dyrum hjá Gilmore og spyr eftir henni. Henn
hafði verið saknað að heiman þá um morguninn.
Ég varð lostinn skelfingu, segir Gilmore, og kvíði minn j°K ^
þegar Zina brá grátandi tveim fingrum hægri handar í kross
tvo fingur hinnar vinstri, en það var tákn, sem Rússar nota unl'
að þeir óttist, að einhver hafi verið settur í fangelsi. Sumar Þ®