Uppeldi og menntun - 01.01.1996, Blaðsíða 120

KYNFERÐI, JAFNRETTI OG ÞROSKI BARNA
mjög undarlegt að umfjöllun um kynferði og jafnrétti skuli ekki gert hærra undir
höfði í almennu kennaranámi en gert hefur verið. Einnig bentu þeir á að hætt sé við
að þessi málefni gleymist síðar í náminu þegar þeir mega velja um áherslur í verk-
efnum og velja frekar að fjalla um málefni sem hafa augljósari tengsl við kennsluna.
Nemarnir líta þá ekki á umfjöllun um jafnréttismál og hugleiðingar um kynferði
sem hagnýtan undirbúning fyrir kennslu í grunnskóla. Rétt er að geta þess að á
hverju ári kjósa nokkrir nemar að skrifa B.Ed-ritgerð um þennan málaflokk, en ein
þeirra birtist sem grein í öðrum árgangi þessa tímarits (Guðrún I. Guðmundsdóttir
og Rakel Guðmundsdóttir 1993).
Ljóst er að þeir kennarar sem skipuleggja námskeiðin í kennaranámi hafa úr-
slitaáhrif á það hvort málefni tengd kynferði og jafnrétti eru eðlilegur hluti kenn-
aramenntunar. Niðurstöður af kennslu í þróunarsálarfræði benda til þess að þetta
málefni þyki áhugavert og þarft en jafnframt viðkvæmt. Ekki er nóg að miðla
eingöngu upplýsingum heldur verður að sjá til þess að unnt sé að kafa í málin og
ræða viðhorf og gildismat sem þeim tengjast. Þess vegna verða aðstæður í náminu
að gefa svigrúm fyrir hugleiðingar og umræður. Nemarnir verða sjálfir að glíma við
spurningar um þessi málefni og leitast við að skerpa og skýra eigin skoðanir á þeim
ef nokkur von er til þess að þeir öðlist innsýn í þá þýðingu sem kynferði nemend-
anna getur haft fyrir þroska og uppvaxtarskilyrði þeirra.
118