Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1973, Blaðsíða 30
28
Árbók Háskóla íslands
Hinn mikli fjöldi starfsmanna hefur gert
það nauðsynlegt að koma upp spjaldskrá
um kennara og aðra starfsmenn. Með
stundakennurum er starfsliðið komið þó
nokkuð á þriðja hundrað manns auk próf-
dómara. Og breytingar og aukningar eru
svo örar, að spjaldskrá er bráðnauðsynleg
fyrir stjórnsýslu háskólans. í þeim tilgangi
hefur verið sendur út spurningalisti, en eftir
er enn að fá nokkur svör. Spjaldskrá stúd-
enta er nú fullgerð og reynist hið mesta
þarfaþing.
Til þess að koma stjórnsýslu háskólans
betur fyrir hefur verið gerð allróttæk
breyting með því að stækka skrifstof-
una og gera nýja kennarastofu, en að
vísu minni, í norðurálmu. Það gerir þó að
verkum, að aukakennarar geta átt sér þar
griðland síðdegis, þar sem eigi er unnt að
halda þar stóra fundi: þá verður um sinn að
halda í því kennsluhúsnæði, sem laust er á
hverjum tíma.
Aðstaða kennara fer hríðversnandi. Sú
hefð hefur skapast, að kennari í föstu starfi
eigi aðgang að vinnuherbergi fyrir sig.
Þeirri hefð er eigi lengur unnt að fram-
fylgja, og á útmánuðum verður allálitlegur
hópur kennara í flokki húsnæðisleysingja,
og bætist það ofan á önnur vandamál í
sambandi við kjör kennara, sem verður að
finna lausn á.
Bygginga- og húsnæðismálin eru mjög
alvarlegur þröskuldur í starfsemi há-
skólans. Að vísu þokast svo í áttina, að hús
einkum ætlað lagadeild er farið að rísa af
grunni, auk Áinagarðs, sem var tekinn í
notkun í fyrravetur, en almennt kennslu-
rými þess verður einnig að notast af öðrum
deildum.
Eðlis- og efnafræðihlutinn af byggingu
verkfræði- og raunvísindadeildar verður að
komast upp, hvort tveggja fyrir haustið
1971, ellegar verður að leita annarra ráða,
því fyrirsjáaniegt er, að þegar á útmánuðum
er vart auðið að finna auða smugu, hvort
heldur er í húsnæði háskólans sjálfs, né í
leiguhúsnæði hans, sem nú er dreift um all-
an bæ, í Tjarnargötu 26 og 44, Eiríksgötu
31, Lækjargötu 14, við Grensásveg og í
Tækniskóla íslands, auk þess sem leitað
hefur verið heimildar að leigja húsnæði í
Templarahöllinni og aðstöðu í Mennta-
skólanum. Eitt mesta vandamálið er að láta
teiknistarfið ganga nógu greitt og öruggt.
Lækna- og tannlæknadeild eru of skammt á
veg komnar til þess, að hugmyndir liggi
nógu I jóst fyrir, svo að hægt sé að taka skýra
afstöðu til fjárveitinga.
Lestrarhúsnæði almennt fyrir stúdenta er
eitt öngþveiti, sem þarf að glíma við, og
verður blátt áfram að stokka upp á nýjan
leik miskunnarlaust. Það er alveg á tak-
mörkum, að nægilega stórar kennslustofur
séu til fyrir hina stóru árganga, og sumum
greinum hefur orðið að tvískipta.
En það eru ekki eingöngu húsnæð-
ismálin, sem eru örðug í bili. Lóðamál há-
skólans eru engan veginn í því ástandi, að
öruggt sé, hvar byggja megi, eða þá að hægt
sé að byggja. Lóðamörk eru víða engin
ákveðin, en á öðrum stöðum hefur ýmislegt
það skeð, að örðugleikar hafa skapast til
nýtingar. Skipulag hefur verið mjög til
umræðu manna á milli. Háskólaráð hefur á
nýjan leik leitað til Gunnlaugs Halldórs-
sonar arkitekts um það. Þá ber þess að gæta,
að hann lagði á sínum tíma fram tillögur til
skipulags, sem háskólaráð treysti sér ekki til
að taka afstöðu til, en prófessor Peter
Bredsdorff lét færa inn á hina prentuðu