Hugur - 01.01.1996, Side 33

Hugur - 01.01.1996, Side 33
Aftvennu illu 31 Dygðafræðin skortir siðferðilega yfirbyggingu, segi ég. Það sem ég á við er að þrátt fyrir að þau gylli með réttu hið dygðumprýdda líf þá falli þau á því prófi marktækrar siðferðiskenningar sem fyrr var nefnt: að láta okkur í té leiðarvísi um viðbrögð við siðferðilegum klípum. Dygðafræðin springi þannig í raun á útgönguversinu þó að forspilið sé gott. Hvemig á að breyta þegar kvaðir ólíkra dygða stangast á: sannsögli á við mannkærleika, ellegar réttlætis á við ,jnilding himins gilda“ eða brýna nauðsyn? Það merkilega er að Hursthouse gerir sér fulla grein fyrir þessari ávöntun en ber það skam í vænginn að hún sé ekkert sérvandamál dygðafræða; lögmálskenningar í siðfræði hafi þar sama djöful að draga, þegar ólík lögmál um breytni stangist á.56 Látum svo vera; en Hursthouse láist að horfa framan í þá staðreynd að ein helstu rök leikslokasinna fyrir því að hafna lögmálskenningum em einmitt þessi: Þær skeri ekki úr um rétta breytni við slíkar aðstæður og hvetji okkur fremur til þess að sitja með hendur í skauti en að eiga á hættu að bijóta lögmál. Philippa Foot vill ekki að ég skjóti samgísl minn í dæminu sem fyrr var nefnt og svör hennar yrðu ugglaust hin sömu í sögunum um fituhlunkinn og val Sophie: Ég á að friða samviskuna með því að aðhafast ekki, með því að þykjast varpa ábyrgðinni frá mér yfir á aðra. Af máli þeirra Anscombe, Maclntyre og Hursthouse má ráða að þau gefi sams konar svar við slíkum gátum, ef þau gefa þá nokkurt svar á annað borð: Umhyggjan fyrir eigin hreinleik og/eða hinn órökstuddi forgangur réttlætisins sem siðferðisdygðar og/eða eitthvert enn annað tré sem veifað er krefst þess að við höfumst ekki að. Það er við þessu svari sem mig óar. En hef ég ekki, myndu þau fjögur spyija, einblínt um of á einstakar athafnir manna eða ákvarðanir um hvað beri að gera, í stað þess að hyggja að hinu hvers konar manneskja maður vilji veral Þorsteinn Gylfason dregur skörp skil milli þess að vera og að gera: íslenzka orðið um „karakter" er einmitt „siðferði": siðferði manns en ekki gerða hans eða breytni. Og það er þessi siðferðishugmynd sem 56 Sjá „Virtue Theory and Abortion", bls. 229.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.