Búnaðarrit - 01.12.1921, Blaðsíða 115

BÚNAÐARRIT
313
Oss er fyllilega Ijóst, að sýning vor hefði getað orðið
fjölskrúðugri og meira af henni að læra, ef vjer hefðum
beðið eftir hentugri tímum. Ilve lengi hefði þeirra verið
að biða? Vjer litum svo á, að sýningin væri spor í rjetta
átt, og það spor vildum vjer stíga, svo hægra yrði að
feta sig áfram smátt og smátt.
Ef vjer litum umhverfis oss, hjer í hjartastað Iands
vors, mætir oss sama íaunasjón og alstaðar á voru
kæra landi, ber og blásin fold eða óræktaðar mýrar.
Hjer hafa þó eitt sinn verið skógar og gróðursæl rjóður.
Raunar er byrjað að rækta hjer upp, en ræktuðu blett-
irnir eru litlir í samanburði við það óræktaða. Skógarnir
eru horfnir, en þroskalítil trje hafa verið gróðursett á
stöku stað. Trjaplönturnar frá Ræktunarfjelagi Noiður-
iands sýna þó, að möguleikar eru hjer til þess, að ala
upp trje, ef rjett er með farið. Út um sveitirnar eru
ræktuðu blettiinir tiltölulega mirini. Til hvers sveitabýlis
telst að meðaltali ca. 300 ha. af heimalandi, auk af-
rjetta um 400 ha. — En hve mikið er ræktað af þessu?
2 — 3 ha. Ræktunina mætti tífalda. Vjer verðum að trúa
því, að möguleikar sjeu til þess og að sú ræktun sje
arðvænleg og til þess að ptýða og bæta landið. Það má
eigi biða að þessu verði þokað í rjetta átt. Allar þjóðir
reyna nú að verða sem mest sjálfbjarga, því þá eigi að
reyna það lika og hagnýta oss þau gæði, sem land vort
getur látið í t.je. En til þess þurfurn vjer fyrst og fremst
að rækta landið, efla fiskiveiðamar og stunda þann iðn-
að, sem hjer getur þrifist. í frm oiðum sagt.: efla og
bæta atvinnuvegina. — Á sýningum er auðveldur saman-
burður. Menn sjá þar glögt, hvernig þeir standa gagn-
vart öðrum og hver tæki sjeu hentugust. Sýningar eru
alstaðar viðurkendar sem hentug menningartæki, er
glæði áhugann og efli samkeppniua. Vjer erum eftirbátar
flestra með atvinnuiekstur vom, einkum búskap. Þess
vegna þolir það enga bið að þar sje gert eitthvað til
umbóta, og þess vegna er sýning þessi opnuð í dag,
21