Hlín - 01.01.1933, Side 60

58
Hlín
vjelarnar með fullum krafti og dró það mjög íir
starfsemi þgirra ýmsa tíma árs. Þá var talað um að
taka vjelarnar upp og flytja þær til Húsavíkur, sýslu-
nefnd ræddi ítrekað um það atriði, en treystist að lok-
um ekki til að ábyrgjast svo mikið lán, sem Magnús
áleit að hann þyrfti að taka, ef til flutnings kæmi, og
varð því ekki af þessum flutningi.
En bót rjeðist á vatnsskortinum á þann hátt, að
1897 fjekk Magnús hallamælingamann, Pál Jóakims-
son, til þess að mæla fyrir vatnsleiðsluskurði og grafa
hann úr svonefndri Þverá, er rennur úr Laxárdals-
heiði ofan hjá Þverárbænum. Páli lánaðist að leiða
vatnið heim í Halldórsstaði, í mörgum krókum, eftir
þessum skurði, sem var yfir 1200 faðma langur.
í fyrstu kunnu engir að vinna með vjelunum nema
Magnús og eins og flestar nýjungar þurftu þær all-
langan tíma til að vinna sjer tiltrú.
Ullarvinnan á Halldórsstöðum hafði besta orð á
sjer, bæöi lopakembingin og bandið og um 80 ár ljetu
flest heimili í Suður-Þingeyjarsýslu vinna ull sína í
vjelunum að meira eða minna leyti.*)
Litlu síðar en Halldórsstaðavjelarnar tóku til starfa,
voru settar upp aðrar ullarvinnuvjelar á Rauðumýri í
ísafjarðarsýslu af Halldóri Jónssyni frá Laugabóli.
Þeir kyntust í Höfn, Magnús og Halldór, og pantaði
Magnús þær vjelar og kendi manni að vestan að vinna
á þær. Þær eyðilögðust í bruna eftir nokkur ár.
Benedikt Sveinsson, sýslumaður, lagði klæðaverk-
smiðjumálið fyrir Alþingi 1889 með áætlun Magnúsar
um stofnun fullkominnar klæðaverksmiðju í landinu,
og nam áætlun vjelaverksins 120 þús. kr. — Alþingi
sá sjer ekki fært að koma upp slíkri verksmiðju á
*) Því var sjerstaklega við brugðið, hve lítið ullin ódrýgðist
í •kembingunni á Halldórsstöðum. Ritstj.