Dvöl - 01.03.1937, Síða 42

Hvítar gimbrar
Þegar vetur víkur frá,
vil ég ykkur glaðar sjá
fagna vorsins stilltu stund,
stíga létt á {rýða grund,
laglegar, ljóshærðar,
icttfættar og barnslegar.
Meðan fögur morgunsól
mildar loft og skín á hól,
út i grasið grænt á kreik
gangið pið sem börn í leik,
viðfelldnar, vinsælar,
vorglaðar og fallegar.
Það mun sælt að sjá í vor
sumarfalleg gimbraspor,
ykkar hlaup og ykkar dans
úti í riki gróandans,
gleðispor, gæfuspor,
gimbraspor um fallcg vor.
Gaman mun að sjá í sveit
svona gimbrar standa á beit.
meðan tönnin traust og slyng
tekur sprottinn nýgræðing,
græna beit, góða beit
gimbrarbeit í haga í sveit.
Meðan lömb sín annast ær,
ykkur pað ei truflun fær.
Móðursorg er ennpá ei
ykkar hlutur, — sussunei.
Góð er stund, glöð er stund,
gimbrarlund á vorsins stund.
Skemmtun í að skoða ég h’nn
skúf á nös og var á kinn,
eyrnalag og ættarmót,
augnaráð og grannan fót,
grannan fót, gimbrarfót,
góðan fót í klettagrjót.
Dást að ykkar yndi ég vil,
úti að sjá ég hlakka til,
hvítan bol við grænleitt gras,
gimbrar með hið létta fas,
laglegar, ljóshærðar,
léttfættar og barnslegar.
30. des. 1936.
Guðmundur Ingi.