Dvöl - 01.03.1937, Blaðsíða 48

strangt skilyrði fyrir styrknum,
að þau kaupi góðar bækur, alveg
eins og þarf að vanda til vals-
ins á bókunum til Svíanna. Það
munu til þau lestrarfélög — og
það ótrúlega víða á landinu, —
sem kaupa aðallega lélegustu
reyfarana, sem út koma, og
fólkið les svo til þess að „drepa
tímann“. En því fé og þeim tíma
er jafnilla varið, sem fer í kaup
og lestur slíkra bóka, eins og
því væri vel varið, ef um góðar
bækur væri að ræða. Hall-
dór segir m. a. í fyrrnefndri
grein: „Það er svo ennþá, að
bækurnar næra allt okkar hug-
sjónalíf, en hugsjónalífið er meg-
inþáttur hins sanna menningar-
lífs. Og enginn er liðgengur í
menningarbaráttu þjóðar sinnar
og samfélags, án þess að þekkja
helztu menningarstrauma sam-
tíðar sinnar. Ólesinn maður er
ekki liðtækur“.
Tillögur prófessorsins og þessa
gáfaða alþýðumanns á Vestfjörð-
um eiga a. m. k. skilið stuðning
þeirra, sem hafa dálitla hug-
mynd um, hvað fornbókmenntir
vorar hafa verið oss mikils virði
meðal erlendra þjóða og hve vin-
átta ágætustu frændþjóða vorra
er oss dýrmæt. Og þær eiga skil-
ið stuðning okkar, sem alltaf
finnum betur og betur efti
því sem líður á æfina, hve mik-
ils virði bækurnar voru — þótt
af skomum skammti væru —
heima í fámennu fjalladölunum
okkar, þegar við vorum að alast
þar upp langt frá öllum skóla-
bekkjum, öðrum en þeim, sem
veittust í lestri bókanna og sam-
tali við foreldra, systkini og
annað heimafólk — um það, sem
í bókunum var.
f góðum bókum fá menn fé-
lagsskap í kyrrð og næði við
marga ágæta andans menn. Or
bókunum hefir íslenzk alþýða á
liðnum tímum sótt sér þekkingu
og þrótt og oft breytt löngum og
köldum vetrarkvöldum í ljúfar
og farsælar menntastundir, sem
hafa orðið „sumar innra fyrir
andann, þá ytra herðir frost og
kyngir snjó“. Það er rétt, sem
eitt af allra vitrustu skáldunum
okkar segir á einum stað:
Aldrei brugðust bækurnar
bóndanum fram til dala,
þegar við enga aðra var
ómaksvert að tala.
V. G.
Áhrif uppeldisins.
Ef: börn eru hlýðin
með hæglætisróm,
þau heimilið prýða
sem vel ræktuð blóm;
en hin, sem að spillast
og træðslu cnga fá,
þau frjövgast sem illgrcsi
veginum hjá,
Þorakabitur.