Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1888, Qupperneq 14

14
námi sínu. Afleiðin af því verður aptur sú, að liann
hefur svo gott sem eklíert gagn til frambúðar af lestr.
arkunnáttu sinni, sem hefði getað verið honum til ó-
metanlegs gagns og gleði, liefði hún verið í góðu lagi.
|>að er opt gert orð á pví, að íslenzkir alpýðumenn lesi
mikið bækur, en pað er að minnsta kosti ekki alstaðar
á landinu, sem petta verður sagt um alpýðu manna
með sanni; pað er pvert á móti hörmulega lítið lesið í
sumum hjeruðum landsins, og jeg er sannfærður um,
að lestrarkunnáttan er mönnum allmjög til fyrirstöðu;
pví að pó menn geti stafað sig fram úr bók almenns
efnis, pá verður bóklestur lítið girnilegur fyrir pá, sem
purfa mikið að hafa fyrir pví að komast íram úr lestr-
inum. En haíi menn lært svo að lesa, að peir geti
ekki einungis lesið fyrirhafnarlítið, heldur um leið skilið
efni pess, sem peir lesa án mikillar fyrirhafnar, — en
pað fylgir, eins og áður er sagt, góðum iestri — pá er
pað unun fyrir menn að lesa, og hin bezta dægrastytt-
ing á peim tíma árs, sem menn geta ekki verið að
vinnu.
pó að vjer sjeum ekki mjög auðugir að fræðandi,
menntandi og skemmtandi bókum, sem eru við alpýðu-
hæfi, pá er pó svo mikið til af slíkum bókum, að hver
sem vill brúka timann til að fræðast eða mennta sig,
getur fundið margt gott og gagnlegt að lesa. Og hví-
líkur munur væri ekki á pví, að menn, sem opt hafast
ekki að dögum, vikuin og jafnvel mánuðum saman,
vildu verja tímanum til pess að nota lestrarkunnáttu
sína, pó að hrxn kunni að vera ófullkomin, til pess að
fræða sjálfa sig og aðra um eitthvað pað, er að gagni
mætti verða, eða sem gæti veitt peim góða og liolla
skemmtun, í stað pess, að eyða tímanum með pví að
liggja og sofa, eða — sem verra er — með ónytjubjali,
sem stundum kann að vera meinlaust og gagnslaust, en