Búnaðarrit - 01.01.1991, Blaðsíða 10

tvo vetur við nám. Hún var 16 ára haustið sem hún fór. Hún lét vel af
skólavistinni.
Um þessar mundir kom Hjálmur Hjálmsson á heimilið og hafði opinber-
að trúlofun með Ragnheiði systur minni.
Við Hjálmur hjálpuðumst að við að efla búskapinn, heyja mikið og fjölga
bústofninum. Báðir höfðum við mikinn áhuga fyrir bústörfum og okkur
var ljóst að búið þurfti að stækka. Reynt var að stækka túnið, en það var
örðugt, nema að ræsa fram land. Skurðgröfur voru ekki til og seinlegt var
að handgrafa skurði en það reyndum við þó.
Við heyjuðum mikið á engi og úthaga. Það land var allt slegið með orfi og
rakað með hrífu. Áður hefi ég skrifað um heyskap á Votumýri sumarið
1937. Tíðarfar var erfitt til heyskapar sumurin 1936, 1937 og 1938 og því
varð okkur minna ágengt með ásetning okkar um stækkun búsins en
annars hefði verið.
Einhverntíma um sumarið 1937 kom pabbi að máli við mig úti á túni, þar
sem ég var að vinna og spurði mig hvort ég hefði ekki hugleitt að fara í
skóla og afla mér menntunar. Eg svaraði því til að vissulega hefði ég
óskað mér þess hlutskiptis en ég hefði ekki séð að ég kæmist að heiman og
ég hefði því Iagt öll slík áform á hilluna. Hann sagði að Hjálmur yrði á
heimilinu næsta vetur og þess vegna gæti ég komist að heiman. Eg sagði
honum að ég hefði litla fjármuni til greiðslu á skólakostnaði. Hann
svaraði því til að hann myndi reyna að hjálpa mér um fé til þess, þó hann
hefði ekki úr miklu að spila. Þessi umræða varð til þess að ég sótti um
skólavist á Laugarvatni veturinn 1937-1938.“
Þegar kom að Laugarvatni fékk Gunnar að vita að hægt væri fyrir nýnema
að gangast undir próf sem skæri úr um það hvort viðkomandi væri tækur inn
í eldri deild skólans. Gunnar þreytti það og stóðst með prýði þrátt fyrir nær
engan undirbúning annan en barnaskólanámið gloppótta og svo bóklestur
heima.
Hann lýsir því síðar í þættinum hvernig hann varð að leggja hart að sér
framan af vetri við að vinna upp með lestri án tilsagnar margt það sem kennt
hafði verið í yngri deild. Og ekki var slegið slöku við síðari hlutann heldur
lært af kappi og festu. Árangurinn lét heldur ekki á sér standa því að
Gunnar varð með öðrum pilti efstur yfir bekkinn. Þrátt fyrir hörku við
námið tók Gunnar þátt í félagslífi skólans, var með í söng og íþróttum en þó
minna en hann hefði viljað.
Gunnar greinir frá því að eftir námsdvölina á Laugarvatni hafi kennarar
hans þar hvatt hann til að halda áfram námi svo létt sem hann ætti með það.
En hugurinn hafði frá barnæsku staðið til búskapar og svo var enn.
Eftir Laugarvatnsdvölina var því fljótlega ákveðið að hann færi að
VIII