Búnaðarrit - 01.01.1991, Blaðsíða 159

Á næstu árum verður lögð mikil áhersla á að ná samkomulagi við bændur
um friðun verst förnu afrétta landsins, sérstaklega á Suður- og Suðvestur-
landi og í Þingeyjarsýslum.
Unnið hefur verið að forgangsröðun þessara verkefna og unnið markvisst
að því að ná samkomulagi við bændur og sveitarstjórnir. Á flesta þá afrétti,
sem um ræðir, er nú rekið fátt fé, oft aðeins frá örfáum bæjum í hverri sveit.
Það líða væntanlega aðeins örfá ár, þar til nýting gróðurlítilla afrétta heyrir
sögunni til. Vel gróin afréttarlönd verður hins vegar hagkvæmt að nýta
áfram.
Það hefur viljað gleymast og ekki talið fréttnæmt, að mikið hefur áunnist
frá því, er skipulegt landgræðslustarf hófst hér á landi fyrir rúmum 80 árum.
Þannig hefur gróður víða verið í framför á láglendi sérstaklega á Suður- og
Suðausturlandi. Þessu má ekki gleyma í umræðunni um landgræðslu, því að
þetta er hvatning og fyrirheit um, að hægt sé að gera miklu betur.
Höfuðáhersla landgræðslustarfsins verður enn sem fyrr lögð á stöðvun
jarðvegs- og gróðureyðingar. Veita þarf miklu meira fjármagni til þess
starfs en verið hefur. Það veltur því á miklu, að vel takist til um að afla
skilnings og tiltrúar almennings á því, sem verið er að gera. Við erum hins
vegar að vinna að langtíma verkefni. Þrátt fyrir að stórkostlegt átak verði
gert fyrir tilstyrk nýrrar landgræðsluáætlunar í stöðvun eyðingar fyrir árið
2000, þá líða áratugir eða jafnvel aldir, áður en við höfum endurheimt fyrri
landgæði. Verulegur árangur næst ekki nema öll þjóðin takist sameiginlega
á við landgræðslu. Það er brennandi verkefni að virkja áhuga uppvaxandi
æsku í því að fegra og bæta umhverfið. Það fólk, sem venst slíkum störfum
frá unga aldri, mun halda áfram að rækta landið, en níða eigi, meðan ævin
endist. Sannast þar orðtakið forna um „hvað ungur nemur gamall temur“.
Ég vil að lokum þakka bændum og öðrum samstarfsmönnum ánægjulegt
samstarf á liðnum árum.
133