Morgunn - 01.06.1921, Qupperneq 34

28
M 0 R G IJ N N
og leitið ekki neins af sjálfselsku, heldur öðrum til ham-
ingju Við þjónum þeim bezt, sem leita fremur hjálpar
okkar bræðrum sínum til gagns en sjálfum sér. Við þiggj-
um sjálfir, þegar við gefum, og svo er um ykkur. En
aðaltilgangurinn verður að vera sá að inna af hendi, og
í þvi er mest blessunin fólgin, og það fyrir alla.
Og þeir, sem hafa yndi af því að inna af hendi og
gera það kærleikans vegna, þeir eru að skjóta gullskeyt-
um, sem falla niður á strætum hinnar himnesku borgar.
Þar er þeim safnað saman, og þau eru vandlega geymd,
þangað til þeir koma, sem hafa sent þau, og taka aftur
við fjársjóðum sinum með vöxtum*.
Eg 8é mér það ekki fært að koma með fleiri tilvitn-
anir að þessu sinni. En áður en eg lýk máli mínu, lang-
ar mig til að taka fáein atriði fram.
Það þarf fráleitt að brýna það fyrir þessu félagi að
hafa það hugfast, að þó að menn telji, að um opinberun
frá öðrum heimi sé að tefla, þar sem skeytin eru, þá má
enginn hugsa sér þá opinberun fullkomna. Eg geri ráð
fyrir að það sé okkur öllum ljóst — og ekki ósennilegt i
mínum augum, að við höfum flestir tilhneiging til þess að
taka hana minna til greina en vera ætti. Eg vona, að
spiritisminn fari aldrei að telja hana fullkomna. Eg vona,
að hann verði æflnlega fús til þess að leiðrétta skoðanir
sínar, þegar honum býðst eitthvert nýtt brot af sannleik-
anura. Og eg vona, að hann lendi aldrei í því að
telja sig hafa fengið nægilega vitneskju. Þá væri kyr-
staðan komin, sem hefir orðið kirkjunni svo örlagaþrung-
in. Þá væri komin hnignunin, banameinið.
Það er ekkert sérstætt við opinberun spíritismans, að
hún er ekki fullkomin. Mannkyninu hefir aldrei verið
gefin fullkomin opinberun. Eg geng að því vísu, að alt
hafi verið rétt, sem Jesús frá Nazaret sagði mönnum. En
enginn vafi virðist á því leika, að sum af ummælum hans
hafi aflagast í frásögninni. Fráleitt hefir hann líka sagt