Morgunn - 01.06.1921, Blaðsíða 117

MORÖUNN
111
upp risa. Eg held, að aldrei hafi verið meira um krafta-
verk í kristninni en á vorum dögum. Og eg held, að
ekkert vintii eins bug á efa manna á vorum dögum, eins
og lcraftaverlcin, sem eru aö gerast. Eg hefi séð þess VOtt
hjá mörgum Eg hefí reynt það á sjálfum mér. Og eg
liygg, að ekkert muni aftur reisa við frrúariifið, eius og
vissan um það, að kraftaverkin séu enn að gerast, þ. e.
a. 8. vitsmunaöfl frá æðra heimi séu altaf að grípa inn í
vora tilveru, hjálpandi, huggandi, blessandi«. (Bls. 348).
Mönnum skilst væntanlega af þessu, hvert erindi síra
H. N. hyggur, að árangur sálarrannsóknanna eigi inn í
kristna prédikun.
Að lokum get eg ekki bundist þess að taka það fram,
hve þessi bók sira H. N. styrkir mig í þeirri saunfæring,
sem eg hefi annars alt af haft, að það hafi verið illa farið,
þegar 6piritistar hafi farið að taka sig út úr kirkjunni og
stofna ttúarflokka út af fyrir sig — hvort sem það hefir
nú verið fyrir það, að þeir hafa sjálfir ekkert viljað eiga
Baman við hana að sælda, eða hitt, að þeim hefir ekki
verið í kirkjunni vært. »Arin og eilífðin® eru talandi
vottur þess, hvað þekking spíritismans samþýðist ágæt-
lega kenningum kristinnar kirkju, ef kirkjan geldut' vai'-
huga við einatrenging8skapnum. Enda. væri nokkuð kyn-
legt, ef svo vrori ekki, þar sem kirkjan byrjaði einmitt
með sams konar þekkingu, og er grundvölluð á henni.
»ÁrÍn Og eilifðin* eru lika fagurt sýnishorn þess, hve
mikla efling og mikinn gróða kirkjan getur við það öðl-
aat að færa sór þessa þekking í nyt.
Að hinu leytinu get eg ekki annað en verið Lam-
beth-fundi biskupanna saramála um það, uð það sé rajög
viðsjárvert, frá spiritismans sjónarmiði líka, að leggja Út
á skilnaðarbrautina. Mennirnir lntfa meira en nóg af
trúarflokkum. Uin hitt er margfalt meira vert að verða
það súrdeig, sem gerir kirkjuna hæfa til þess að veita
sannleikanutn viðtöku, í hverri mynd sem guð sendir hann.
I minum augum eru »Árin og eilífðin* Ijós bending
um það, að það hlutverk só spíritismanum ætlað.
Einar H. Kvaran.