Morgunn - 01.06.1921, Síða 66

60
MORGUNN
þá óvanalegu hæflleika, sem náttúran hafði búið hann.
Og bréflð endar á þessum orðum: »Mér finst sá maður,
sem veit um einhvern sannleik, en þorir ekki að segja
hann, af því að hann muni lækka í áliti stéttarbræðra
sinna og stofna heimilishamingju sinni í hættu, vera tvent
í einu: heigull og »þögull lygari«. Eg treysti því, að eg
sé hvorugt«.
Reynsla þessa einkennilega vitranamanns lætur oss
renna grun í, að mannsálin og manneðlið sé undursam-
legra en vér gerum oss tíðast grein fyrir. Hún ætti og
að geta hjálpað oss til að opna augun fvrir því, hve
heimskir vér erum, þegar vér trúum því, að vér séum
ekkert annað en þessi jarðneski líkami, og — tökum að
hegða oss eftir því. Mr. Turvey fanst vafalaust reynsla
sín benda í hina áttina: að vér værum allir »Guðs ættar«,
eins og vitranamaðurinn Páll frá Tarsus sagði forðum.
Haraldur Níelxson.
Minnismerþi Stecids.
"W. T. Stead var reist minnismerki á siöastliðnn sumri i London
á bökkum Temsárinnar. Það er mynd af honum sjálfum, sem sö^ð or
hafa tekist ágætlega. Á minnismerkið er þetta letrað: »W. T. Stead.
1849—1912. Þetta minnismerlci viðfrœgs Uaðamanns var reist ná-
lœgt stadnum, þar sem hann starfaöi meira en 30 ár, af blada
mönnum frá mörgum löndum, til viðurkenningar um glœsilegar
gáfur hans heitan áhuga og óþreytandl kœrleilca til náunga sins.«
Á fótstallinam eru myndir, sem eiga að tákna Hugprýðina og
Samúðina.